
Huzeyme’nin (r.a.) Sözü Neden İki Kişinin Şehâdetine Denk Sayıldı?
Huzeyme b. Sâbit (r.a.), alışverişe şahit olmamasına rağmen neden şahitlik etti? Allah Rasûlü onun şehâdetini neden iki kişinin şehâdeti yerine kabul etti? Cevabı sadâkatte ve sarsılmaz bir imanda gizli...
Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- bir bedevîden at satın almıştı. Efendimiz, atı eve kadar getirmesini ve orada parasını almasını bedevîden ricâ etti.
ŞEHÂDETİ İKİ ŞAHİT YERİNE GEÇEN SAHABİ: HUZEYME b. SABİT
Kendisi biraz hızlıca önden gitti; bedevî ise ağır yürüdüğü için arkada kalmıştı. Bu esnâda bâzı kimseler bedevîye gelip at hakkında pazarlık yapmaya başladılar ve daha fazla fiyat teklif ettiler. Onu Peygamber Efendimiz’in satın aldığını bilmiyorlardı. Bedevî, Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e seslenerek:
“–Şu atı alacaksan al, yoksa satıyorum!” dedi. Allah Rasûlü, bedevînin bu sözünü işitince ona dönüp:
“–Ben onu senden satın aldım ya!” buyurdu. Fakat bedevî:
“–Vallâhi ben onu Sana satmadım!” diye inkâr etmeye başladı. Efendimiz:
“–Bilâkis! Ben onu senden satın aldım.” dedi. Bu sefer bedevî:
“–Şâhit getir!” demeye başladı. Huzeyme bin Sâbit -radıyallâhu anh- hemen atılıp:
“–Ben şehâdet ederim, Siz onu satın aldınız!” dedi.
Allah Rasûlü, Huzeyme’ye yaklaşarak:
“–Sen alışveriş esnâsında bizim yanımızda değildin, ne ile şehâdet ediyorsun?” diye sordu. Huzeyme -radıyallâhu anh-:
“–Sana olan tasdîkim ile, ey Allâh’ın Rasûlü!” dedi.
Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, bu engin sadâkati sebebiyle Huzeyme’nin şehâdetini iki kişinin şehâdeti yerine kabûl etti. (Ebû Dâvûd, Akdiye, 20/3607; Nesâî, Büyû, 91; Ahmed, V, 215-216)
Bir rivâyete göre Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, Huzeyme’ye:
“–Sen alışveriş esnâsında bizim yanımızda değildin. Seni şâhitliğe sevk eden nedir?” diye sordu. Huzeyme:
“–Ben Siz’in getirdiğiniz (risâleti) tasdîk ettim, bildim ki, haktan başka bir şey söylemezsiniz!” dedi. Bunun üzerine Allah Rasûlü:
“–Huzeyme kimin lehinde veya aleyhinde şehâdette bulunursa, bu ona yeter, (iki şâhit değerindedir).” buyurdu.
İşte Allâh ve Rasûlü’ne sadâkatin şâhikası sayılabilecek misallerden biri…
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları
YORUMLAR