Suyumuzu İsraf Etmeyelim

Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından hazırlanan bu haftaki cuma hutbesi “Suyumuzu İsraf Etmeyelim” başlığıyla yayınlandı.

“Suyumuzu İsraf Etmeyelim” başlıklı Cuma hutbesinde; yokluğu hissedilmedikçe değeri anlaşılmayan en büyük nimetlerden biri olan suyun, sadece insanların değil tüm canlıların hakkı olduğu hatırlatıldı.

İlahi bir emanet olan suyu dikkatli kullanmanın, korumanın ve adilce paylaşmanın dinî, insanî ve vicdanî bir sorumluluk olduğu vurgulandı.

İşte 18.07.2025 tarihli cuma hutbesi...

SUYUMUZU İSRAF ETMEYELİM

Muhterem Müslümanlar!

Yokluğu yaşanmadıkça, varlığının değeri bilinmeyen en büyük nimetlerden biri de “su”dur. Su; Yüce Allah’ın gökyüzünden tertemiz olarak indirdiği, temizlik vesilesi kıldığı, rahmet ve bereket kaynağıdır. Hutbeme başlarken okuduğum ayet-i kerimede “İçtiğiniz suya bakmaz mısınız? Onu buluttan siz mi indirdiniz, yoksa indiren biz miyiz? Dileseydik onu tuzlu, acı yapardık. O halde şükretmeniz gerekmez mi?”[1] buyrularak, suyun, Allah’ın büyük bir nimeti olduğu bizlere haber verilmektedir.

Aziz Müminler!

Su, sadece bireysel bir ihtiyaç değil aynı zamanda toplumsal bir haktır. Her insanın, hatta bütün canlıların sağlıklı ve yeterli suya erişme hakkı vardır. Zira insanlar su ile hayatlarını sürdürür, hayvanlar suyla can bulur, bitkiler suyla yeşerir.

Su, insanın dilediği gibi tüketebileceği sınırsız bir kaynak değildir. İlahi bir emanettir; sadece bize değil, gelecek nesillere de aittir. Bu sebeple suyu dikkatli kullanmak, korumak, adilce paylaşmak hepimizin hem dini, hem insani, hem de vicdani bir sorumluluğudur. Suyu ölçüsüzce harcamak ise yaratılmış her bir canlının hakkını ihlal etmektir, israftır, haramdır. Yüce Rabbimiz, “…Yiyiniz, içiniz, fakat israf etmeyiniz. Çünkü Allah israf edenleri sevmez.”[2] buyurmaktadır.

Kıymetli Müslümanlar!

El yıkarken, diş fırçalarken, tıraş olurken, duş alırken, meyve ve sebzeleri temizlerken gereğinden fazla su tüketmek israftır. Peygamber Efendimiz (s.a.s) abdest alırken suyu fazla kullanan bir sahabiye, “Akan bir nehirden bile abdest alırken suyu gereksiz kullanmak israf olur.”[3] buyurarak, bu hususa dikkatlerimizi çekmektedir.

Evde, parkta, bahçede, tarlada, işyerinde, okulda veya sokakta nerede ve hangi amaçla olursa olsun, suyu gereksiz harcamak israftır. Arazi sulamalarında zamana riayet etmemek, sulama sırasında kendi hakkı ile yetinmeyip başkasının suyunu gasp etmek, herkese ait olan suyu kendi menfaati için kaçak kullanmak, insanların hakkına girmektir, günahtır. Aşırı kullanım sebebiyle suyun komşularımıza ulaşmasına engel olmak hak ihlalidir, vebaldir.

Temiz su kaynaklarını zehirli endüstriyel atıklar, kimyasal gübre, ilaçlar ya da çöpler ile kirletmek; atık suları, arıtma yapmadan nehirlere, göllere ve denizlere boşaltmak, insanların ve canlıların hayatını tehlikeye atmaktır, haramdır.

Değerli Müminler!

Kimse; ‘Benim imkânım var; istediğim kadar su harcar, dilediğim kadar kuyu açarım.” deme hakkına sahip değildir. Çünkü su; güçle, parayla ya da teknolojiyle elde edilen bir nimet değil; Allah’ın rahmetinin bir tecellisidir. Rabbimiz dilemezse, hangi teknoloji suyu gökten indirebilir? O murat etmezse, hangi güç, suyun toprağın derinliklerinde kaybolmasına engel olabilir? Nitekim Cenâb-ı Hakk’ın uyarısı gayet açıktır: “De ki, Söyleyin bakalım: Suyunuz çekilip kayboluverse, size kim temiz bir su kaynağı getirebilir?”[4]

Aziz Müslümanlar!

Kuraklık, çevre kirliliği ve bilinçsiz tüketim sebebiyle temiz su kaynaklarımız her geçen gün azalıyor. Böylesine bir zamanda bize düşen; toprağımız çölleşmeden, ağaçlarımız kurumadan, sularımız yok olmadan gerekli tedbirleri almaktır. Suyumuzu; ölçülü ve dengeli kullanmaktır. Suyumuzun bir damlasını dahi israf etmemektir. Su kaynaklarını ve çevresini kirletmemektir. Su kaynaklarımızın korunmasına vesile olacak ağaçlar dikmek, yeni ormanlar oluşturmaktır. Sıcak günlerde hayvanlar için su mekânları ve kapları hazırlamaktır.

Yüce Rabbim; dağlarımıza, vadilerimize, ovalarımıza, susuz kalmış arazilerimize ve tüm bölgelerimize bol ve bereketli yağmurlar nasip eylesin. Gökten rahmetini, yerden bereketini eksik etmesin.

Sözümüzün sonu hutbeme başlarken okuduğum Peygamber Efendimiz (s.a.s)’in şu duası olsun: “Bizi yediren, suya kandıran, bizim ihtiyaçlarımızı gideren ve bizi barındıran Allah’a hamdolsun!”[5]

Dipnotlar:

[1] Vâkıa, 56/68-70.

[2] A’râf, 7/31.

[3] İbn Mâce, Tahâret, 48.

[4] Mülk, 67/30.

[5] Müslim, Zikir, 64.

Hazırlayan: Din Hizmetleri Genel Müdürlüğü

İslam ve İhsan

PAYLAŞ:                

YORUMLAR

İlk yorumu yapan siz olun!

Yorum Ekle

İslam ve İhsan

İslam, Hz. Adem’den Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen tüm dinlerin ortak adıdır. Bu gerçeği ifâde için Kur’ân-ı Kerîm’de: “Allâh katında dîn İslâm’dır …” (Âl-i İmrân, 19) buyurulmaktadır. Bu hakîkat, bir başka âyet-i kerîmede şöyle buyurulur: “Kim İslâm’dan başka bir dîn ararsa bilsin ki, ondan (böyle bir dîn) aslâ kabul edilmeyecek ve o âhırette de zarar edenlerden olacaktır.” (Âl-i İmrân, 85)

...

Peygamber Efendimiz (s.a.v) Cibril hadisinde “İslam Nedir?” sorusuna “–İslâm, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Rasûlü olduğuna şehâdet etmen, namazı dosdoğru kılman, zekâtı vermen, Ramazan orucunu tutman, yoluna güç yetirip imkân bulduğun zaman Kâ’be’yi ziyâret (hac) etmendir” buyurdular.

“İman Nedir?” sorusuna “–Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, âhiret gününe inanmandır. Yine kadere, hayrına ve şerrine îmân etmendir” buyurdular.

İhsan Nedir? Rasûlullah Efendimiz (s.a.v): “–İhsân, Allah’a, onu görüyormuşsun gibi kulluk etmendir. Sen onu görmüyorsan da O seni mutlaka görüyor” buyurdular. (Müslim, Îmân 1, 5. Buhârî, Îmân 37; Tirmizi Îmân 4; Ebû Dâvûd, Sünnet 16)

Kuran-ı Kerim, Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen ilahi kitapların sonuncusudur. İlahi emirleri barındıran Kuran ve beraberinde Efendimizin (s.a.v) sünneti tüm Müslümanlar için yol gösterici rehberdir.

Tüm insanlığa rahmet olarak gönderilen örnek şahsiyet Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v) 23 senelik nebevi hayatında bizlere Kuran ve Sünneti miras olarak bırakmıştır. Nitekim hadis-i şerifte buyrulur: “Size iki şey bırakıyorum, onlara sımsıkı sarıldığınız sürece yolunuzu asla şaşırmazsınız. Bunlar; Allah’ın kitabı ve Peygamberinin sünnetidir.” (Muvatta’, Kader, 3.)

Tasavvuf; Cenâb-ı Hakkʼı kalben tanıyabilme sanatıdır. Tasavvuf; “îmân”ı “ihsân” gibi muhteşem ve muazzam bir ufka taşımanın diğer adıdır. Tasavvuf’i yola girmekten gaye istikamet üzere yaşayabilmektir. İstikâmet ise, Kitap ve Sünnet’e sımsıkı sarılmak, ilâhî ve nebevî tâlimatları kalbî derinlikle idrâk edip onları hayatın her safhasında vecd içinde yaşayabilmektir.

Dua, Allah Teâlâ ile irtibatta bulunmak; O’na gönülden yönelmek, meramını vâsıta kullanmadan arz etmek demektir. Hadisi şerifte "Bir şey istediğin vakit Allah'tan iste! Yardım dilediğin vakit Allah'tan dile!" buyrulmuştur. (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/307)

Zikir, bütün tasavvufi terbiye yollarında nebevi bir üsul ve emanet olarak devam edegelmiştir. “…Bilesiniz ki kalpler ancak Allâh’ı zikretmekle huzur bulur.” (er-Ra‘d, 28) Zikir, açık veya gizli şekillerde, belirli adetlerde, farklı tertiplerde yapılan önemli bir esastır. Zikir, hatırlamaktır. Allah'ı hatırlamak farklı şekillerde olabilir. Kur'an okumak, dua etmek, istiğfar etmek, tefekkür etmek, "elhamdülillah" demek, şükretmek zikirdir.

İlim ve hâl kelimelerinden oluşmuş bir isim tamlaması olan ilmihal (ilm-i hâl) sözlükte "durum bilgisi" demektir. Bütün müslümanların dinî bilgi ve uygulama bakımından ihtiyaç duyduğu, bir bakıma müslüman olmanın ve müslümanlığın icaplarını yerine getirmenin ön şartı durumundaki fıkhi temel bilgiler ilmihal diye anılmıştır.

İslam ve İhsan web sitesinde İslam, İman, İbadet, Kuranımız, Peygamberimiz, Tasavvuf, Dualar ve Zikirler, İlmihal, Fıkıh, Hadis ve vb. konularda  güvenilir kaynaklardan bilgiye ulaşabilirsiniz.