İmanımızın Gücünü Gösteren Amel

Emr-i bi’l-mâruf vazifesi, Cenâb-ı Hakk’a olan îmânımızın ve muhabbetimizin testidir. Çünkü Rabbimiz, gerçek mü’minleri; “Mallarıyla ve canlarıyla cenneti satın aldılar.” diyerek methetmektedir. (Bkz. et-Tevbe, 111) Bu sebeple; emr-i bi’l-mâruf hizmeti, îmânımızın gücünü ifade etmektedir.

Sahâbe-i kiram; bu îman gücüyle, hidâyet bayrağını, Efendimiz’den devraldı, ufuklara taşıdı. Tâ Çin’e, Semerkant’a, Kayravan’a, Afrika’nın içlerine kadar hidâyet ve irşad yolculuklarına çıktı. Zâlim kralların karşısında ve cellâtların önünde Rasûlullâh’ın davet mektubunu cesurca okudular, hiçbir tehlikeyi umursamadılar. Karşılaştıkları birçok müşkilâtlar ve engeller, tebliğlerine mâni olamadı.

Sahâbîler, fethedilen beldelere gidip yerleştiler.

Vedâ Haccı’na katılan 120.000 sahâbîden ancak 20.000 kadarı kendi beldelerinde kaldı. 100.000 sahâbî; cihad, tebliğ ve hidâyetlere vesile olma aşkıyla gittikleri beldelerde medfundurlar.

Peygamber Efendimiz; o sahâbîlerin hidâyetine nasıl gayret ettiyse onlar da, gittikleri beldede irşâda ve tebliğe bütün imkânlarını bezlettiler. Gönül fatihleri ve kalp mimarları oldular. Onların talebelerine de tâbiîn dendi.

Onlar da kendilerinden sonraki nesli yetiştirdi. Onlara da tebe-i tâbiîn denildi.

İslâm dünyası; bugünkü Hindistan’dan Fas’a, Afrika’nın içlerinden Orta Asya’ya geniş hudutlarına bu fedâkâr gayretlerle ulaştı. Tarihte nice hızlı ve büyük istîlâlar gerçekleşmiş fakat kısa bir süre içinde tesirini kaybetmiştir. Fakat İslâm fütuhâtı, kalıcı ve devamlı oldu. Çünkü o; toprakların ve kalelerin değil, gönüllerin fethiydi.

Benim Yüzümden Mi Düzelmedi?

Onlar insanlığın hidâyeti için büyük bir iştiyak ve mes’ûliyet hissediyorlardı.

Tebe-i tâbiînden Abdullah bin Mübârek Hazretleri’nin şu kıssası buna ne güzel bir misaldir:

Hazret, kötü huylu bir kimseyle yolculuk yapmıştı. Seyahatleri bitip ayrıldıklarında, Abdullah bin Mübârek -rahmetullâhi aleyh- içli içli ağlamaya başladı. Bu hâle şaşıran dostları;

“–Neden ağlıyorsun? Seni bu kadar mahzun eden şey nedir?” diye sordular.

O mübârek Hak dostu, derin bir iç çekti ve nemli gözlerle;

“–O kadar yolculuğa rağmen beraberimde bulunan arkadaşımın kötü hâllerini düzeltemedim. O bîçârenin ahlâkını güzelleştiremedim. Düşünüyorum ki; acaba benim bir noksanlığımdan ötürü mü ona faydalı olamadım? Şayet o, benden kaynaklanan bir hatadan dolayı istikamete gelmediyse, yarın hâlim nice olur!..” dedi ve boğazında düğümlenen hıçkırıklarla ağlamaya devam etti.

Kusur İşlediğimi Nasıl Anlarım?

Fudayl bin Iyâz -rahmetullâhi aleyh- der ki:

“Allâh’a itaatte bir kusur ettiğimi, hizmetçimin ve merkebimin huyunun değişip (bana itaatsizlik etmeye başlamalarından) anlarım.”

Onlar, bu derecede hassas idiler. Ya bizler?

Mü’minlerin derdiyle dertlenmek ve onların âhirette düşme ihtimalleri bulunan sû-i âkıbet sebebiyle mahzun olmak, Hak dostlarının fârikalarındandır.

Nitekim, Bâyezîd-i Bistâmî Hazretleri; zamanın en yüksek mânevî derecesinin, Ebû Hafs adında bir demirciye verildiğini öğrenince gidip onu tanımak, kendisini bu nâiliyyete vâsıl eden husûsiyeti öğrenmek istedi.

Yanına vardığında, onun;

“Ümmet-i Muhammed’in hâli ne olacak?” diye gözyaşlarıyla inleyen, rakîk gönüllü, şefkatli bir mü’min olduğunu gördü. Peygamberimiz’in ahlâkından hisse almaya çalışarak; «Ümmetî!.. Ümmetî!..» diyen bir rahmet insanı olduğunu gördü.

Aynı mes’ûliyet ve çırpınış, Ömer bin Abdülazîz -rahmetullâhi aleyh-’te de vardı. Hanımı Fâtıma, onun ümmet-i Muhammed’in derdiyle nasıl dertlendiğini şöyle anlatır:

“Bir gün Ömer bin Abdülaziz’in yanına girdim. Namazgâhında oturmuş, elini alnına dayamış, durmadan ağlıyor, gözyaşları yanaklarını ıslatıyordu. Ona;

«–Nedir bu hâlin?» diye sordum. Şöyle cevap verdi:

«–Yâ Fâtıma! Bu ümmetin en ağır yükünü omuzlarımda taşıyorum. Ümmet içindeki; açlar, fakirler, hasta olup da ilâç bulamayanlar, yalnız başına terk edilmiş dul kadınlar, hakkını arayamayan mazlumlar, küfür ve gurbet diyarındaki müslüman esirler, ihtiyaçlarını karşılayabilmek için çalışma tâkatinden kesilmiş muhtaç yaşlılar ve aile efrâdı kalabalık fakir aile reisleri beni hüzne gark ediyor. Yakın ve uzak diyarlardaki böyle mü’min kardeşlerimi düşündükçe yükümün altında ezilip duruyorum. Yarın hesap gününde; Rabbim bunlar için beni sorguya çekerse, Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- bunlar için bana itâb ve serzenişte bulunursa, ben nasıl cevap vereceğim?!.»” (İbn-i Kesîr, el-Bidâye, IX, 208)

Hanımı Fâtıma devamla der ki:

“Onun ibâdeti sizlerinki kadardı. Lâkin gece yatakta Allah korkusunu ve kıyâmet hesabını tefekkürden öyle bir hâle gelirdi ki, haşyetullah ile kalbi çarpmaya başlardı. Sanki suya düşmüş yahut avuç içine alınmış bir kuş gibi çırpınırdı. Ben de onun bu hâline dayanamayıp yorganı üstüne örterdim ve kendi kendime;

«Keşke idarecilik mes’ûliyeti bize tevdî edilmeseydi, keşke o vazifeyle aramızdaki uzaklık, güneşle dünya arasındaki mesafe kadar olsaydı.» derdim.”

Bu dertleniş ve mes’ûliyet; onları dâimâ içtimâîleştirdi, dâimâ mü’min kardeşleri için fedâkârlığa sevk etti.

Bugün Suriye, Yemen, Mısır ve Gazze gibi İslâm beldeleri; zâlimlerin zulmü ile birer mâtem ülkesi hâline geldi.

Ashâb-ı kirâmın ve Hak dostlarının, mü’minlerin dertleriyle nasıl dertlendiğini, mazlumların ızdırâbını nasıl paylaştığını düşündüğümüzde, bizim hâlimizi muhasebe etmemiz gerekmez mi?

Şu perişan mâtem ülkelerinin hâli bizi ne kadar duygulandırıyor?

Vicdanımızı sızlatıp, ihtilâçlara sevk ediyor mu?

Bu muhasebe; aynı zamanda bizim merhametimizin ölçüsüdür, merhametimizin test edilmesidir.

Toprağına; kardeşlik, muhabbet, şefkat ve merhamet tohumları ekilmeyen memleketler, istikbâlin mâtem ülkeleri olmaya mahkûmdur.

Acaba merhametimiz; o mâtem ülkeleri için bir rahmet demeti ve bir merhamet fidanı olarak, mahrum ve muhtaçlara uzanabiliyor mu? O muhtaçlar için, şefkat çiçeklerine yahut yardım meyvelerine dönüşüyor mu? Vicdanımızdan taşan fedâkârâne ikramlar, onları bir nebze ferahlatabiliyor mu?

Oralarda; o zulümler ve çileler altında, öz kardeşimiz, bir evlâdımız yahut bir akrabamız olsa gönül durumumuz nasıl olurdu?.. Ondan haber alamadığımızda hâlimiz nice olurdu? Onu kurtarmak için elimizden gelen ne varsa yapmaz mıydık?..

Îman kardeşliği de bizi aynı hissiyâta ve aynı derecede gayrete sevk etmeli değil midir?

Yapabileceğimizin en azı, asgarî seviyesi olarak, hiç değilse duâlarımızda o mazlum kardeşlerimiz, ne kadar var? Onlar için Rabbimiz’e niyaz ediyor muyuz?

Bugün zulüm altındaki nice topraklar ve memleketler, dün Osmanlı toprağıydı, bizim yurdumuzdu, bizim vatanımızın bir parçasıydı. Bu hakikat de bize, bir başka mes’ûliyet daha yüklemektedir.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hidayetlere Vesile Olmak, Yüzakı Yayıncılık

 

İslam ve İhsan

İMAN GÜCÜNÜZÜ TEST EDİN

İman Gücünüzü Test Edin

İMANIN EN YÜKSEK DERECESİ

İmanın En Yüksek Derecesi

EMR-İ Bİ'L MA'RÛF VE NEHY-İ ANİL MÜNKERİN FAZİLETİ

Emr-i Bi'l Ma'rûf ve Nehy-i Anil Münkerin Fazileti

PAYLAŞ:                

YORUMLAR

İlk yorumu yapan siz olun!

Yorum Ekle

İslam ve İhsan

İslam, Hz. Adem’den Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen tüm dinlerin ortak adıdır. Bu gerçeği ifâde için Kur’ân-ı Kerîm’de: “Allâh katında dîn İslâm’dır …” (Âl-i İmrân, 19) buyurulmaktadır. Bu hakîkat, bir başka âyet-i kerîmede şöyle buyurulur: “Kim İslâm’dan başka bir dîn ararsa bilsin ki, ondan (böyle bir dîn) aslâ kabul edilmeyecek ve o âhırette de zarar edenlerden olacaktır.” (Âl-i İmrân, 85)

...

Peygamber Efendimiz (s.a.v) Cibril hadisinde “İslam Nedir?” sorusuna “–İslâm, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Rasûlü olduğuna şehâdet etmen, namazı dosdoğru kılman, zekâtı vermen, Ramazan orucunu tutman, yoluna güç yetirip imkân bulduğun zaman Kâ’be’yi ziyâret (hac) etmendir” buyurdular.

“İman Nedir?” sorusuna “–Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, âhiret gününe inanmandır. Yine kadere, hayrına ve şerrine îmân etmendir” buyurdular.

İhsan Nedir? Rasûlullah Efendimiz (s.a.v): “–İhsân, Allah’a, onu görüyormuşsun gibi kulluk etmendir. Sen onu görmüyorsan da O seni mutlaka görüyor” buyurdular. (Müslim, Îmân 1, 5. Buhârî, Îmân 37; Tirmizi Îmân 4; Ebû Dâvûd, Sünnet 16)

Kuran-ı Kerim, Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen ilahi kitapların sonuncusudur. İlahi emirleri barındıran Kuran ve beraberinde Efendimizin (s.a.v) sünneti tüm Müslümanlar için yol gösterici rehberdir.

Tüm insanlığa rahmet olarak gönderilen örnek şahsiyet Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v) 23 senelik nebevi hayatında bizlere Kuran ve Sünneti miras olarak bırakmıştır. Nitekim hadis-i şerifte buyrulur: “Size iki şey bırakıyorum, onlara sımsıkı sarıldığınız sürece yolunuzu asla şaşırmazsınız. Bunlar; Allah’ın kitabı ve Peygamberinin sünnetidir.” (Muvatta’, Kader, 3.)

Tasavvuf; Cenâb-ı Hakkʼı kalben tanıyabilme sanatıdır. Tasavvuf; “îmân”ı “ihsân” gibi muhteşem ve muazzam bir ufka taşımanın diğer adıdır. Tasavvuf’i yola girmekten gaye istikamet üzere yaşayabilmektir. İstikâmet ise, Kitap ve Sünnet’e sımsıkı sarılmak, ilâhî ve nebevî tâlimatları kalbî derinlikle idrâk edip onları hayatın her safhasında vecd içinde yaşayabilmektir.

Dua, Allah Teâlâ ile irtibatta bulunmak; O’na gönülden yönelmek, meramını vâsıta kullanmadan arz etmek demektir. Hadisi şerifte "Bir şey istediğin vakit Allah'tan iste! Yardım dilediğin vakit Allah'tan dile!" buyrulmuştur. (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/307)

Zikir, bütün tasavvufi terbiye yollarında nebevi bir üsul ve emanet olarak devam edegelmiştir. “…Bilesiniz ki kalpler ancak Allâh’ı zikretmekle huzur bulur.” (er-Ra‘d, 28) Zikir, açık veya gizli şekillerde, belirli adetlerde, farklı tertiplerde yapılan önemli bir esastır. Zikir, hatırlamaktır. Allah'ı hatırlamak farklı şekillerde olabilir. Kur'an okumak, dua etmek, istiğfar etmek, tefekkür etmek, "elhamdülillah" demek, şükretmek zikirdir.

İlim ve hâl kelimelerinden oluşmuş bir isim tamlaması olan ilmihal (ilm-i hâl) sözlükte "durum bilgisi" demektir. Bütün müslümanların dinî bilgi ve uygulama bakımından ihtiyaç duyduğu, bir bakıma müslüman olmanın ve müslümanlığın icaplarını yerine getirmenin ön şartı durumundaki fıkhi temel bilgiler ilmihal diye anılmıştır.

İslam ve İhsan web sitesinde İslam, İman, İbadet, Kuranımız, Peygamberimiz, Tasavvuf, Dualar ve Zikirler, İlmihal, Fıkıh, Hadis ve vb. konularda  güvenilir kaynaklardan bilgiye ulaşabilirsiniz.