Kıyamet alametlerinden biri olan Deccâl’in peşinden kimler gidecek? Deccal’in takipçileri/destekçilerini neler bekliyor? Doç. Dr. Murat Kaya yazdı.

İçinde yaşadığımız şu imtihan dünyasında Müslümanların gayrimüslimlerle mücadelesi bitmeyecek, kıyamete kadar devam edecektir. Bu dâvâya sâhip çıkanların sayısı zaman zaman azalıp çoğalsa da mücadelenin kıyamete kadar devam edeceği muhakkaktır. Rasûlullah Efendimiz (s.a.v) bunu şöyle haber vermiştir:

“Ümmetimden bir grup Allah’ın emrini ayakta tutmaya devam eder, ne onları yardımsız bırakanlar ve ne de muhâlefet edenler onlara bir zarar veremez. Nihayet onlar bu hâl üzereyken Allah’ın emri gelir (kıyamet kopar)” (Buhârî, Menâkıb, 24)

Yine bir gün Rasûlullah (s.a.v):

“Ümmetimden bir grup insan, Din’e yardımcı olmaya ve düşmanlarını kahretmeye devam edecek. Başlarına gelecek meşakkat ve sıkıntı dışında muhâlifleri onlara bir zarar veremeyecek. Allah’ın emri gelinceye kadar onlar bu hâl üzere devam edecekler” buyurmuştu. Ashâb-ı kirâm

“–Ey Allah’ın Resulü, onlar nerede olacak?” diye sordular. Rasûlullah (s.a.v):

“–Beytü’l-Makdis ve civarında” cevabını verdi.[1]

Târih boyunca bu mücadele içinde Yahudiler mühim bir yer işgal etmiş ve bundan sonra da edecektir. İsrâ sûresinin ilk sayfasında İsrâiloğullarının yeryüzünde iki büyük fesat çıkaracağı ve ikisinin sonunda da büyük bir cezaya çarptırılacakları ifade ediliyor. Sonra da eğer fesada tekrar dönerlerse Allah’ın da onları tekrar cezalandıracağı ifade ediliyor. (el-İsrâ 17/4-8)

MEL’ÛN BİR TOPLUM

Yahudiler Allah’a âsî gelmeyi âdet edindikleri için hiçbir zaman îkâzlara kulak asmamış ve melʻûn bir toplum olmuşlardır: “İsrailoğulları’ndan kâfir olanlar, Davud ve Meryem oğlu İsa diliyle lânetlenmişlerdir. Bunun sebebi, isyan etmeleri ve sınırı aşmalarıdır. Onlar, işledikleri kötülükten, birbirini vazgeçirmeye çalışmazlardı. Andolsun yaptıkları ne kötüdür!” (el-Mâide 5/78-79)

İbn Abbâs hazretleri: “Bütün dillerle lânetlendiler, Hz. Musa zamanında Tevrat’ta, Hz. Dâvud zamanında Zebûr’da, Hz. İsa zamanında İncil’de, Hz. Muhammed (s.a.v) zamanında Kur’ân’da lânetlendiler” demiştir.[2] Bu kavmin Dâvud (a.s) zamanında maymunlara, İsa (a.s) zamanında domuzlara çevrildikleri nakledilir.[3]

“Rabbin, elbette kıyamet gününe kadar onlara en kötü azâbı verecek kimseler göndereceğini ilân etti. Şüphesiz Rabbin cezayı çabuk verendir ve O çok bağışlayan, pek esirgeyendir.” (el-Aʻrâf 7/167) ayetinde bahsedilen azâbı verecek kimselerin Rasûlullah (s.a.v) ve ümmeti ile bir kısım Araplar olduğunu, kötü azâbın da cizye, meskenet ve katl olduğunu bildirilir.[4] Nitekim Rasûlullah (s.a.v) zamanında da onlarla mücadele devam etmiş ve cezaları verilmiştir.

Allah Rasûlü (s.a.v) Yahudilere karşı çok tedbirli davranmıştır. Zeyd bin Sâbit (r.a) şöyle anlatır:

“Rasûlullah (s.a.v) Medîne’ye geldiğinde beni huzûruna götürdüler. Rasûlullah (s.a.v) beni sevdi ve beğendi. Oradakiler:

«–Yâ Rasûlallah! Bu Neccâroğulları’ndan bir gençtir. Allah’ın sana inzâl buyurduğu sûrelerden on yedi tanesini ezbere biliyor» dediler.

Bu durum Peygamberimiz’in çok hoşuna gitti. Bana:

«–Zeyd, benim için yahûdilerin diliyle yazmayı öğreniver. Vallahi ben yazı husûsunda yahûdilere güvenmiyorum» buyurdu.

On beş gün geçmeden onların yazısını öğrendim, hattâ bu konuda epeyce maharet kazandım. Artık Yahudiler Rasûlullah (s.a.v)’e mektup yazdıklarında onu kendisine okuyuveriyordum. Efendimiz (s.a.v) bu mektuplara cevap yazdırmak istediğinde de onun adına yazıveriyordum.”[5]

Şu hâdise de onlara karşı dâimâ dikkatli olmak gerektiğini gösteriyor: Hayber zaferinden sonra Efendimiz (s.a.v) Abdullah ibn-i Revâha’yı Hayber’e gönderirdi. O da mahsulün miktarını tahmin edip oranlayarak (anlaşma gereği) yarısını Rasûlullah’a getirir, yarısını da Hayber Yahudilerine bırakırdı. Yahudiler kadınlarının zinet eşyalarından onun için biraz mücevherat topladılar ve:

“–Bunlar senin, bizim mükellefiyetimizi hafiflet, taksimde bize fazla ver!” dediler. Abdullah ibn-i Revâha (r.a) onlara:

“–Ey yahûdi topluluğu! Vallahi siz Allah’ın mahlûkâtı içinde en fazla buğzettiğim kimselersiniz! Ancak bu kızgınlığım beni size zulmetmeye sevk etmez! Sizin bana teklif ettiğiniz rüşvete gelince o, harâmdır. Biz onu yemeyiz!” dedi. Bunun üzerine yahudîler:

“–İşte gökler ve yer bununla ayakta durur” dediler.[6]

Rasûlullah (s.a.v) bir gün Cebrâîl (a.s)’la buluştuğunda ona elini uzatmış ancak Cebrâîl (a.s) Peygamberimiz’in elini tutmamıştı. Rasûlullah (s.a.v) su isteyip abdest aldı. Sonra elini tekrar uzatınca Cebrâîl (a.s), Efendimiz’in elini tuttu. Allah Rasûlü:

“–Ey Cibrîl, daha önce niçin elimi tutmamıştın?” dedi. Cebrâîl (a.s) şöyle cevap verdi:

“–Sen bir yahûdinin elini tutmuştun, ben de elimin kâfire dokunan bir ele değmesini istemedim!”[7]

Rasûlullah (s.a.v) onlara benzemeyi yasaklayarak şöyle buyurmuşlardır:

“Bizden başkasına benzemeye çalışanlar bizden değildir. Yahudi ve hristiyanlara benzemeyin! Yahudilerin selamlaşması parmak işaretiyledir, hristiyanların selamlaşması ise el ile işaret etmekten ibarettir.” (Tirmizî, İsti’zân, 7/2695)

“Beyazlaşan saç ve sakalınızı kına ile boyamak sûretiyle rengini değiştirin, yahudilere benzemeyin! (Zira onlar bunu yasak görürler.)” (Tirmizî, Libâs, 20/1752)

Peygamberimiz ve ashâbı birçok defa yahudilerin ihanetlerine uğradılar. Medîne’de Peygamber Efendimiz’e sihir yaptılar. (Buhârî, Tıbb, 47, 49; Edeb, 56; Müslim, Selâm, 43) Hayber fethinden sonra zehirli et yedirdiler. Rasûlullah (s.a.v) vefatı esnasında bu zehrin tesirini kuvvetli bir şekilde hissettiğini bildirdi. (Buhârî, Meğâzî, 83; Müslim, Selâm, 45) Yani bu zehir onun şehadetine sebep oldu.

DECCAL’İN PEŞİNDEN KİMLER GİDECEK?

Rivayetlerden anlaşıldığına göre İsrailoğulları bundan sonra da bozgunculuk peşinde koşmayı ve bunun liderliğini yapmayı asla bırakmayacaklardır. Hatta kıyametin büyük alâmetlerinden olan Deccâl’in yahudi asıllı biri olduğu (Müslim, Fiten, 90), bu sebeple de yahudilerin onun peşinden giderek kendisini destekleyeceği bildirilmiştir. Enes (r.a)’den rivayet edildiğine göre Rasûlullâh (s.a.v) şöyle buyurmuştur:

“İsfahan yahudilerinden taylasanlı yetmiş bin kişi Deccâl’in ardından gider.” (Müslim, Fiten, 124)

Deccâl’le birlikte yahudilerin fesâdın zirvesine çıkacakları anlaşılıyor. Ancak bir şeyin zirveye çıkması sonunun geldiğini göstermektedir. Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuşlardır:

“Müslümanlarla yahudiler çarpışmadıkça kıyamet kopmayacaktır. Yahudi taşın, ağacın arkasına saklanacak, bunun üzerine o taş, o ağaç yahudiyi kovalayan kimseye, ‘Ey müslüman! Arkamda bir yahudi var, gel onu öldür!’ diyecek. Yalnız Ğarkad ağacı bir şey söylemeyecek; çünkü o yahudilerin ağaçlarındandır.”[8]

Âlimlerimiz hadiste haber verilen bu durumun Hz. Îsâ’nın nüzulünden sonra olacağını bildirmişlerdir. O günlerde silahlı yetmiş bin yahudi, Deccâl’in peşinden giderken Îsâ (a.s) Lüd kapısının yanında onlara yetişip Deccal’i öldürecek ve Yahudileri hezimete uğratacaktır. Artık yahudiler gizlenecek yer bulamayacak, arkasına gizlendikleri her şey onları haber verecektir. Böylece kökleri kazınacaktır.

Bu âyet ve hadislerden anlaşılan o ki Yahudilere karşı dâimâ dikkatli olmak ve onlara asla fırsat vermemek gerekmektedir. Zira tarih boyunca her fırsatta bozgunculuk çıkarmış, bâtıl inançlarıyla insanlık için dâimâ tehlike olmaya devam etmişlerdir.

Dipnotlar: [1]Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 5/269. [2] Taberî, Câmiʻu’l-beyân, 10/489. [3] Taberî, Câmiʻu’l-beyân, 10/490. [4] Taberî, Câmiʻu’l-beyân, 13/205-207. [5]Ahmed, Müsned, V, 186. Bkz. Buhârî, Ahkâm, 40; Ebû Dâvûd, İlim, 3/3645; Tirmizî, İstizan, 22/2715. [6] Muvatta, Müsâkât, 2. Krş. Abdürrazzak, Musannef, 4/122-123; Ahmed, Müsned, 2/24, 6/163. [7]Heysemî, Mecmaʻu’z-zevâid, 1/246. [8]Buhârî, Cihâd 94, Menâkıb 25; Müslim, Fiten 82.

Kaynak: Murat Kaya, Altınoluk Dergisi, Sayı: 455

İslam ve İhsan