İslam Sadece İslam

İslam’ı, “radikal”, “siyasi”, “fundamentalist” ya da “ılımlı” diye tasnif etmek, “İslam içi” bir şey değil. Tamamı dış tanımlama. Ve bütün bunlar, İslam’a karşı pozisyon alma gayesi taşıyan tanımlamalar. İslam’ı bir “sorun-problem” olarak gören ve her halini kuşatma altında tutmayı hedefleyen odakların tanımlamaları.

Barış, sulh, selamet, rahmet, merhamet, erdem, gerçek insanlık onun içinde.

Öncelikle “Ahlâkî erdemleri tamamlamak için geldi” çünkü İslam’ın Peygamberi.

Yüce bir ahlâkla donatılmış olarak geldi.

“Alemler” ifadesi neyi kapsıyorsa, bütün o alanlara başka bir vasıfta değil, sadece “rahmet” olarak geldi.

“Emin olmak” ona toplumunun verdiği vasıftı.

Geldi ve bir vahşet toplumundan, erdem toplumu inşa etti.

Allah, Zatına rahmeti yazdı, zulmü ve zalimleri sevmedi.

İslam’ın adını “İslam” diye Allah koydu.

“Rahmet Peygamberi”ni, insanlığın önüne “Güzel model” olarak takdim eden de Allah’tır.

Kur’an-ı Kerim, ki o her daim “Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla” başlanır okunmaya, onu Kutlu Elçisinin eline veren ve onunla yeni bir insanlık düzeni inşa etmesini isteyen de Allah’tır.

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla başlanır Müslüman toplumlarda her işe. Gönüller Rahman olana, Rahim olana raptedilerek.

“Kısas”ı “Hayat” olarak vasıflandıran da Allah Teâlâ’dır.

Cihadı cinayetten ayıramayana “Mücahid” denmez İslam’ın ana dokusunda.

“Ben Müslümanlardanım” demek, dünyanın en güzel sözünü söylemektir Allah Teâlâ’nım bildirdiği çerçevede. En güzel tanımlama, en güzele tabi olma, en onurlu sıfatı üstlenme demek “Müslümanım” demek.

Günah, kirdir, kirlenmedir. Kalbe yüktür. İslam temiz insan ister. Kalbinde günah kiri barındırmama hassasiyetinde olan insan ister. Kalb temizliği Müslümanın olmazsa olmaz vasfıdır. Kirlenme duygusu yüreğinde hissedilmeye başlanmışsa, Müslüman hemen arınma cehdine girer, onun için tevbe diye bir müessese, Müslümanın kalb ritmine eşlik eder. Hayat içinde kirlenme kaçınılmaz olabilir, ama Müslüman, o kalble Allah’ın huzuruna çıkmak istemez. Çünkü kalbin Allah’ın nazargâhı olduğunu bilir.

Aç kalan kedinin farkında olan, hayvanlara eziyeti asla kabul etmeyen, haksız yere insan öldürmeyi bütün insanlığı katletmekle bir tutan bir dinin, nasıl bir insan ve toplum inşa edeceğini tahmin etmek zor olmasa gerek.

Ama gelin görün ki, bu muazzez din bugün “imaj” katli gibi bir saldırıya maruz durumda.

İSLAM İLE TERÖRÜ BİR ARADA ANMAK YOL KESİCİLİKTİR

En büyük cinayet, İslam’la cinayetleri yanyana getirmektir. İslam’la terörü bir arada anmak, Allah’ın insanlık için gönderdiği ipi kesmektir. Yol kesiciliktir. İnsanı Yaradan’ın mesajından koparmaktır.

Böyle bir cinnet atmosferine sürüklendi dünya ne yazık ki.

Bugün sıradan dünya insanı Kur’an’la temellenen, Rasulullah’ın muazzez hayatı ile örneklenen İslam’ın temiz nasiyesine ulaşabilmek için, adeta Kaf dağını aşmak gibi bir zorlukla karşı karşıya.

Kaf Dağını aşmak... Yani DEAŞ’ı aşmak... Boko Haram’ı aşmak, Eş-Şebab’ı aşmak...

Kameralar önünde insan boğazlayan canavarları aşmak...

İslam’ı kanla bulamaya ayarlanmış medya köpürtmelerini aşmak.

Yaşanan küresel mazlumiyeti bir türlü anlatamıyor olmanın yanında, üzerine yapıştırılan “kan dökücülük” damgasını aşmak...

İslam’ın küresel mazlumiyeti bir vakıa. Ne yapmalı böyle bir durumda?

Bir yandan mazlumiyetten kurtulmak, diğer yandan İslam’ı, Kur’an’ı, Rasulullulah’ın sesini, insanlığa ulaştırmak...

Ve bunu, nerede ise her şeyi planlayan bir “İslam iradesi”nin bulunmadığı, hatta değişik İslam iradelerinin birbirine karşı mücadele verdiği bir zamanda yapmak...

Bunun için nereden başlamak gerekiyor?

Savaşta “Lailahe illallah” diyen adamı “Korkudan iman etti” diye boğazlayan kişinin cihad coşkusu adına kendini kaybetmişliğinden mi, onu “Kalbini yardında mı baktın?” diye sarsan Rasulullah’ın uyarısından mı?

Hira’dan, “Peygamberlik görevi” alarak indikten sonra hane-i saadetin kapısında kendisine karşılayan Zevcesine “Şimdi bana kim inanır?” diye soran Rasulullah’ın titrek yüreğininin sesinden mi?

İslam, Peygamber adımı ile insana kendisini ilk sunduğunda da bir “Davet” idi, Medine’de, devlet kudreti ile buluştuğunda da “Davet” olmaya devam etti.

Bir davet, evet.

Üstelik ihya edici, diriltici bir davet. Öldürücü değil yani. Yazarın “Seni öldürmeye gelen sende dirilsin!” dediği şey.

“Allah ve Rasulü, sizi, size hayat verecek şeye – şeylere davet ettiğinde... ona icabet edin” (Enfal, 24) diye sesleniliyor Allah Teâlâ’nın Kitab-ı Keriminde.

Allah ve Rasulü’nün çağırdığı şey, yani İslam, ulaştığı yüreği diriltirdi, diriltmek içindi, insanlığı ölü kalblerden kurtarmak içindi.

İslam’ın ibadeti de bu idi, tebliği, siyaseti, cihadı da bu idi.

Yokedicilik değil, ihya edicilikti İslam.

O sebeple İslam’ı, “radikal”, “siyasi”, “fundamentalist” ya da “ılımlı” diye tasnif etmek, “İslam içi” bir şey değil. Tamamı dış tanımlama. Ve bütün bunlar, İslam’a karşı pozisyon alma gayesi taşıyan tanımlamalar. İslam’ı bir “sorun-problem” olarak gören ve her halini kuşatma altında tutmayı hedefleyen odakların tanımlamaları.

“Ilımlı İslam” tanımlamaları da ister onu benimsediklerini ilan edenler yönünden olsun, ister dışardan İslam’a pozisyon tayin edenler tarafından olsun, “problem niteliği en aza indirilmiş İslam formülü” niteliğini taşıyor.

Yani birileri “Biz Ilımlı İslam’dan yanayız” dediğinde de, İslam’ı kuşatma altında tutmak isteyen odaklara “Biz sizler için problem olmayız” mesajı vermiş oluyor... “İslam için ılımlı format gerekiyor” dediğinde de “Bizim kurguladığımız dünya düzeni ancak ılımlı İslam’a hayat hakkı tanır” mesajı vermiş oluyor.

İslam’ın Kitabı ortada, Peygamber’inin yürüdüğü yol biliniyor.

İslam’ın evrensel bir mesajı var. Bütün insanlığa ulaşmak istiyor İslam.

İslam’ın insanlığa ulaşma hedefi, insanın varoluş misyonu ile bağlantılı. Hristiyanlık, Yahudilik gibi vahiy kaynaklı dinler, asli hüviyetleri ile kalsa idiler, onlar da insanlığın bu varoluş misyonu ile bağlantılı bir konuma sahip olacaklardı. Bugün de, din olma iddiaları ile ancak bu misyonla meşrulukları söz konusu olabilir.

İnsanlık var oldukça, İslam’ın insanla buluşma misyonu hükmünü icra edecek.

Kur’an çağrısı ve Rasulullah’ın örnekliği ilk vahiy geldiğinden ve Hazreti Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem) Önder ve Örnek olarak insanlığın önüne düştüğünden beri, insanların İslam’ı hayatlarına şu veya bu şekilde taşıma sorunu hep olmuş. Hani deyim yerinde ise karakterlere göre bir ete-kemiğe bürünme vakıası yaşanmış. Kur’an’a ve Rasulullah’ın ilk İslam toplumunu inşa çabasına bakıldığında, insanın ve toplumun eğrilmeleri karşısında uyarılara da rastlıyoruz. Yani İslam, kendi insan modelinin tashihlerini de gerçekleştiriyor.

Durum böyle olduğuna göre, biz müslümanlar, ister tek tek kişiler olarak, ister toplumlar olarak, kendi kendimize bakmak ve Kur’an’la, Rasulullah’la aramızda bir “Açı farkı” doğmuşsa, onu görmek, tashih etmek... sonuçta Allah’ın razı olacağı bir hayat kitabı oluşturarak ebediyyet yolculuğuna çıkmak durumundayız.

İslam’ımızı herhangi bir dünya gücüne beğendirmek gibi bir sorumluluğumuz bulunmuyor.

Ama Allah Teâlâ’nın hoşnud olmayacağı bir hayat modelini İslam diye sunmanın ve İslam davetinin önünü kesmenin bir vebali olacağı da muhakkak. Şunu hayat disiplinimiz haline getirme sorumluluğundayız: İslam’ın izzetine, bizim yanlışlarımız sebebiyle söz söylenmemeli.

Kaynak: Ahmet Taşgetiren, Altınoluk Dergisi, 382. Sayı

İslam ve İhsan

PAYLAŞ:                

YORUMLAR

İlk yorumu yapan siz olun!

Yorum Ekle

İslam ve İhsan

İslam, Hz. Adem’den Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen tüm dinlerin ortak adıdır. Bu gerçeği ifâde için Kur’ân-ı Kerîm’de: “Allâh katında dîn İslâm’dır …” (Âl-i İmrân, 19) buyurulmaktadır. Bu hakîkat, bir başka âyet-i kerîmede şöyle buyurulur: “Kim İslâm’dan başka bir dîn ararsa bilsin ki, ondan (böyle bir dîn) aslâ kabul edilmeyecek ve o âhırette de zarar edenlerden olacaktır.” (Âl-i İmrân, 85)

...

Peygamber Efendimiz (s.a.v) Cibril hadisinde “İslam Nedir?” sorusuna “–İslâm, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Rasûlü olduğuna şehâdet etmen, namazı dosdoğru kılman, zekâtı vermen, Ramazan orucunu tutman, yoluna güç yetirip imkân bulduğun zaman Kâ’be’yi ziyâret (hac) etmendir” buyurdular.

“İman Nedir?” sorusuna “–Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, âhiret gününe inanmandır. Yine kadere, hayrına ve şerrine îmân etmendir” buyurdular.

İhsan Nedir? Rasûlullah Efendimiz (s.a.v): “–İhsân, Allah’a, onu görüyormuşsun gibi kulluk etmendir. Sen onu görmüyorsan da O seni mutlaka görüyor” buyurdular. (Müslim, Îmân 1, 5. Buhârî, Îmân 37; Tirmizi Îmân 4; Ebû Dâvûd, Sünnet 16)

Kuran-ı Kerim, Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen ilahi kitapların sonuncusudur. İlahi emirleri barındıran Kuran ve beraberinde Efendimizin (s.a.v) sünneti tüm Müslümanlar için yol gösterici rehberdir.

Tüm insanlığa rahmet olarak gönderilen örnek şahsiyet Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v) 23 senelik nebevi hayatında bizlere Kuran ve Sünneti miras olarak bırakmıştır. Nitekim hadis-i şerifte buyrulur: “Size iki şey bırakıyorum, onlara sımsıkı sarıldığınız sürece yolunuzu asla şaşırmazsınız. Bunlar; Allah’ın kitabı ve Peygamberinin sünnetidir.” (Muvatta’, Kader, 3.)

Tasavvuf; Cenâb-ı Hakkʼı kalben tanıyabilme sanatıdır. Tasavvuf; “îmân”ı “ihsân” gibi muhteşem ve muazzam bir ufka taşımanın diğer adıdır. Tasavvuf’i yola girmekten gaye istikamet üzere yaşayabilmektir. İstikâmet ise, Kitap ve Sünnet’e sımsıkı sarılmak, ilâhî ve nebevî tâlimatları kalbî derinlikle idrâk edip onları hayatın her safhasında vecd içinde yaşayabilmektir.

Dua, Allah Teâlâ ile irtibatta bulunmak; O’na gönülden yönelmek, meramını vâsıta kullanmadan arz etmek demektir. Hadisi şerifte "Bir şey istediğin vakit Allah'tan iste! Yardım dilediğin vakit Allah'tan dile!" buyrulmuştur. (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/307)

Zikir, bütün tasavvufi terbiye yollarında nebevi bir üsul ve emanet olarak devam edegelmiştir. “…Bilesiniz ki kalpler ancak Allâh’ı zikretmekle huzur bulur.” (er-Ra‘d, 28) Zikir, açık veya gizli şekillerde, belirli adetlerde, farklı tertiplerde yapılan önemli bir esastır. Zikir, hatırlamaktır. Allah'ı hatırlamak farklı şekillerde olabilir. Kur'an okumak, dua etmek, istiğfar etmek, tefekkür etmek, "elhamdülillah" demek, şükretmek zikirdir.

İlim ve hâl kelimelerinden oluşmuş bir isim tamlaması olan ilmihal (ilm-i hâl) sözlükte "durum bilgisi" demektir. Bütün müslümanların dinî bilgi ve uygulama bakımından ihtiyaç duyduğu, bir bakıma müslüman olmanın ve müslümanlığın icaplarını yerine getirmenin ön şartı durumundaki fıkhi temel bilgiler ilmihal diye anılmıştır.

İslam ve İhsan web sitesinde İslam, İman, İbadet, Kuranımız, Peygamberimiz, Tasavvuf, Dualar ve Zikirler, İlmihal, Fıkıh, Hadis ve vb. konularda  güvenilir kaynaklardan bilgiye ulaşabilirsiniz.