İlahiyat Eğitiminde Üç Fitne

İlahiyat eğitimi alırken dikkat edilmesi gereken üç önemli husus nedir? Fitnelere karşı yapmamız gerekenler nelerdir? Fitneleri asıl amacı nedir? İslami eğitimin önünde duran üç fitne hakkında bilinmesi gerekenler...

Bahsettiğimiz bu üç fitne;

Mezhebleri red,
Sünneti inkâr ve
Ahkâmı iptal...

Bunların çıkması, dînî ilimlere şüpheyle bakışı artırmakta ve maalesef nesilleri kastî olarak «deizm»e doğru zorlamaktadır.

Buna çaremiz, doğrusunu öğretmektir.

Doğrusunu öğrenen nesiller; müsteşriklerin, yabancıların, düşman gayr-i müslimlerin yaldızlayıp sunduğu zehirleri içmeyecektir.

ÜÇ FİTNE

Bahsettiğimiz bu üç fitne;

Mezhebleri red,
Sünneti inkâr ve
Kur’ân’ın hükümlerini iptal...

Günümüzde İslâmî tedrîsâtın önünde üç tane hakkında:

Birincisi: İçtihadları ve mezhebleri lüzumsuz göstererek, herkesi kendi kendisinin müctehidi hâline getirmeye çalışıyorlar. Bu telkinlerin neticesinde herkes, nice câhiller bile;

«Bana göre...» diyerek kendi rotasını oluşturmaya kalktı. Bu ise -Allah muhafazadînin zayıflayıp ortadan kalkması demektir. İşte kimilerinin deizme yer açma çabaları, kendine bu zeminde yer bulmaktadır.

Hâlbuki mezhebler, sahâbe efendilerimizden itibaren hakkıyla müçtehid olan âlimlerin en sahih görüşlerinin bir araya getirildiği fıkıh ekolleridir. Bunlardan birini seçmek zarûrettir. Hepsini birden terk etmeye cevaz yoktur. Çünkü hepsi Kur’ân ve Sünnet’in üzerine binâ edilmiş hükümlerdir.

İkincisi: Sünnet-i Seniyye’ye bakışa, şüphe ilkā etmeye çalışıyor Bunu da Kur’ân’ı ön plâna çıkarmak için yapıyormuş gibi bir hileye saparak gerçekleştiriyorlar.

Hâlbuki Kur’ân-ı Kerim, Peygamber Efendimiz’in mübârek kalbine indirilmiştir. Kur’ân’ın tebliği de, beyânı da, tâlîmi de Efendimiz’e aittir. Kur’ân’ın en salâhiyetli tefsiri, Fahr-i Kâinât Efendimiz’in sünnetidir. Sünnet, Kur’ân’ın tatbikatıdır. Ondan ayrı bir şey değildir. Ondan koparılabilecek bir şey de değildir.

Kitap ve Sünnet; İslâm’ın iki ana damarıdır, iki temel delilidir.

Üçüncüsü: Kur’ân’ın hükümleri var, Rabbimiz’in bizlere tâlimatları. Bunlardan nefislerine zor gelenleri, emekliye ayırmaya çalışıyorlar. Adına tarihselcilik deniyor. «Bu âyetler o zamanı bağlar.» diyerek Kur’ân’ın hükmünü iptal etmeye kalkışıyorlar. Bu da tıpkı şeytanın Cenâb-ı Hakk’a karşı cidâle girmesi gibidir. Mâlûm; Cenâb-ı Hak, Hazret-i Âdem’i yarattığında, Meleklere emretti:

“Âdem’e secde edin!”

Bu ibâdet değil, hürmet secdesi idi. İblis; kibirlendi, Âdem’e karşı hasede kapıldı ve secde etmedi. Cenâb-ı Hakk’ın emrine karşı geldi. Niçin secde etmediği sorulunca da;

“–Nefsime uydum. Bağışlanmamı dilerim yâ Rabbî!..” demedi de;

“–Ben ateştenim, Âdem topraktan. Ben ondan daha üstünüm!” gibi mânâsız kıyas ve akıl yürütmelerde bulundu.

Hâlbuki Allah Teâlâ, iblise; “–Sen mi üstünsün, Âdem mi üstün?” diye sormuş değildi. Ona secde etmesini emretmişti.

Böylece; Cenâb-ı Hakk’a karşı ilk cidâli iblis başlatmış oldu. İblis, bu küstahlığı sebebiyle ilâhî huzurdan tard edildi. Ebedî kahra dûçâr oldu. (Bkz. el-A‘râf, 12-13; Sâd, 71-78 vb.)

İşte tarihselciliğin çirkin hâli!.. Cenâb-ı Hak; kıyâmete kadar bütün insanlığa, hidâyet rehberi olan Kur’ân-ı Kerîm’i lutfetti. Kıyâmete kadar başka peygamber göndermeyecek, başka kitap indirmeyecek. O kitabın içinde; hâşâ mîâdı dolacak bir hüküm olduğunu iddia etmek, Allâh’a çok çirkin bir iftiradır. Sığ akılların sığındığı bir hamâkattir.

Bugün maalesef ilâhiyatın birçok sahasında, bilgi nâmına, ilim nâmına; Caetani (Kaytani), Goldziher ve emsâli İslâm düşmanı müsteşriklerin çürük ve asılsız iddiaları talebelere aktarılmaktadır. Bu da talebenin rûhânî hayatını allak bullak etmektedir. Bunları okutanların da ağır bir mes’ûliyet ve vebâl altında olduğunu unutmamak îcâb eder.

Bahsettiğimiz bu üç fitne;

Mezhebleri red,
Sünneti inkâr ve
Ahkâmı iptal...

Bunların çıkması, dînî ilimlere şüpheyle bakışı artırmakta ve maalesef nesilleri kastî olarak «deizm»e doğru zorlamaktadır.

Buna çaremiz, doğrusunu öğretmektir.

Doğrusunu öğrenen nesiller; müsteşriklerin, yabancıların, düşman gayr-i müslimlerin yaldızlayıp sunduğu zehirleri içmeyecektir.

Hazret-i Mevlânâ buyurur:

“Kur’ân-ı Kerîm’in âyetlerini ve Hazret-i Peygamber’in hadîs-i şeriflerini okumadan evvel, kendini düzelt!

Gül bahçelerindeki güzel kokuları duymuyorsan, kusuru bahçede değil gönlünde ve burnunda ara!”

Bugün İslâmî değerleri tam mânâsıyla öğretmek için ciddî bir tahsil lâzımdır. Yaz kursu yetmez. Günümüzdeki müfredâtı ve şartları itibarıyla sadece imam hatip de yetmez.

Peygamberimiz, ashâbına 23 sene İslâm’ı öğretti. Bunun hayat boyu devam eden bir tahsil hâlinde yaşanması ve yaşatılması lâzım. Ayrıca takvâ ehli, istikametli hocalardan tedris etmesi lâzım. Yaşaması lâzım...

Fakat çocukluğunda yazları camiye şöyle bir gitmek ve okuldaki haftada sadece bir saat din kültürü dersine girmekten ibaret bir dînî eğitime sahip insanımız, tele-

vizyonlardaki bu tartışmalar karşısında tereddütlere düşüyor. Nefsânî duygular da şüpheyi körükler ise, hepsini birden rafa kaldırabiliyor.

Devrimizde batıdan gelen câhiliyye anlayışı her yere musallat olmuş durumda...

Çaresizlik yok. Çare, Peygamber Efendimiz gibi tebliğ etmek. Her imkân sahibi gayret edecek. Hele insanlara İslâm’ı öğretebilecek mâlûmâta sahip kişilerin bir köşeye çekilmesine cevaz yoktur.

Bu kadar câhillik varken, bazı Kur’ân kurslarımızın kontenjanı dolmuyorsa çalışmıyoruz demektir.

İnsanımıza esas hayatın âhiret olduğunu tekrar tekrar hatırlatacağız.
Yaptığımız her işin bir hesabının olduğunu anlatacağız.
Yaratılış gayemizin Rabbimiz’i tanımak ve O’na kulluk etmek olduğunu anlatacağız.
Allâh’ın dînine yaşayarak ve yaşatarak yardım edeceğiz, hizmet edeceğiz. Rabbimiz de son nefeste bizlere yardım buyuracağını va‘dediyor.

Cenâb-ı Hak, nasib buyursun.

Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Yüzakı Yayıncılık, Aklın Cinneti DEİZM