Psikolog Mehmet Dinç, uçak yolculuklarında yapmış olduğu gözlemler sonucunda iki tip uçak yolcusu olduğunu fark ettiğini ve bu iki tip uçak yolcusunun nasıl olduğunu bize anlatıyor.

Çeşitli sebeplerle çok sık seyahat ediyorum. Hemen her hafta en az bir kere şehir dışına çıkıyor ve çoğunlukla uçakla yolculuk yapıyorum. Yol uzun, süre uzun, yol arkadaşları sayıca çok ve çeşitli. Her yaştan, her karakterden insanla aynı mekânı hemen hemen aynı şartlarda paylaşıyor, zoraki paylaşımınızdan doğan az da olsa bir aşinalık kazanıyorsunuz. Yolculuklarımda yaptığım gözlemler ve mecburi yol arkadaşlarımla ilgili kazandığım aşinalıklar sonucu iki yolcu tipi fark ettim.

BİRİNCİ YOLCU TİPİ: KARAMSAR YOLCU

Bu tip yolcular üzerlerinde hazır ve sebepsiz bir gerginlik taşıyıp gözleriyle “nereden düştüm buraya” der gibi herkesi biraz şüphelice süzer ve en ufak bir şeyden problem çıkmasını bekler gibi davranırlar. Etraflarındaki yolcularla şikayet ve söylenme hariç hiç konuşmayıp, kendisiyle kurulmaya çalışılan diyalogları kısa ve soğuk cevaplarla keserler. Yol boyunca ikram edilen hiç bir şeyi beğenmeyeceklerini servis esnasında yüzlerinin aldığı şekilden belli edip, ikramdan bir kaşık alıp yada almayıp geri verirler. Sonra da yemeğin tadına, tuzuna, çeşidine veya sunuluşuna yönelik tepkisini etrafındakilerin duyacağı şekilde söylenmeye başlarlar. Önlerindeki ekranı, bütün kanalları kısa bir dolaşıp hiç bir şeyi beğenmeden kapatırlar ve sonra sinirlice uyumaya çalışırlar. Binbir şekle girip binbir uflama ve puflamayla bir türlü uyuyamadıktan sonra ayağa kalkıp koridorda bir aşağı bir yukarı yürümeye başlar ve rahatça uyuyan ya da keyifle kanallardan birini seyredenlere dik dik ve kızgınlıkla bakarlar. Uçağın tekerleklerinin yere değmesi ile ayağa kalkmaları ve bavullarını almaya çalışmaları bir olur. Sonrasında ellerinde bavulları 15 dakika ayakta bekleyip her saniyeyi etraftakilerine zehir ederler. Yolculuğun ardından da yolculuk sürelerinin en az iki katı kadar dinlenmeleri gerekir.

İKİNCİ YOLCU TİPİ: KEYİFLİ YOLCU

Bu tip yolcular her yolculuklarına yeni bir mutlulukla karşılaşacaklarına emin bir heyecanla başlayıp meraklı bakışları ve mütebessim çehreleriyle yolculuğun eğlencesini kendileri başlatırlar. Yolculuğun başında yanındakine iyi yolculuklar dileyip muhatabının tavrına göre sohbet ederler ya da havalanan uçaktan dünyanın en ilginç şeyini görmüş gibi aşağıya doğru bakarak her seferinde gördüklerine şaşırırlar. Yola devam ederken önlerindeki ekranı açıp seçtikleri filmi sonuna kadar eğlenerek seyreder sonra da müzik kanallarından buldukları dinlendirici bir müzikle uyumaya başlarlar. Yemek için uyandırıldıklarında yüzlerindeki tatlı mahmurluk çok rahat bir yatakta uyuyorlarmış izlenimi verir görene. Yemek tepsisinde muhakkak beğenecekleri bir şey bulurlar ve tadını çıkartırlar. İnsan tok olsa onları görüp önündekileri yiyesi gelir. Sonra her aktarmada süre ne kadar kısa olursa olsun uçaktan havaalanına iner ve yeni şeyler keşfetmeye çalışırlar. Muhakkak da bir şey bulurlar. Yol bitimini tadına vararak yaşar, uçak alana yaklaşırken her saniyeden keyif alırlar. Yolculuğu bitirdiklerinde de sanki hiç yorulmamış gibi yolda yaşadıklarını uzun uzun kendilerini karşılayanlara anlatırlar.

Hayat da aslında bir yolculuk ve bu yolculukta hepimiz birer yolcuyuz. Karamsar yolcu olup yolculuk boyu her şeye olumsuz bir gözle bakıp yolculuğu kendimize ve çevremizdekilere zehir etmek de bizim elimizde, keyifli yolcu olup yolculuğun her anından keyif almak ve yolumuza dair anlatacak birçok ilginç şey bulmak/yaşamak da bizim elimizde. Yeni bir yıla başlarken geride bıraktığımız yolda takındığımız tüm karamsar tavırlardan kurtulup yolun bundan sonrasını keyifle geçirmek en doğru tercih olsa gerek.

İyi yolculuklar...

Kaynak: Mehmet Dinç, Altınoluk Dergisi, Şubat 2015, 348. Sayı

İslam ve İhsan