Rab Ne Demek?

Rab nedir, ne anlama gelir? Rab kelimesinin sözlük anlamı nedir? Rab kelimesi Kur’an’da kaç defa geçer? Rab kelimesi ile ilgili cümleler.

Rab, “bütün mahlûkātı yetiştiren, kayıran, besleyen, terbiye eden Cenâbıhak, Allah, Tanrı” demektir.

RAB NEDİR?

Sözlükte “bir şeyi yetkinlik noktasına varıncaya kadar kademe kademe inşa edip geliştirmek” mânasındaki rab (rabb) kelimesi mübalağa ifade etmek üzere daha çok sıfat gibi kullanılır ve kelimeye hepsi de Allah Teâlâ hakkında olmak üzere “mâlik, seyyid, idare eden, terbiye eden, gözetip koruyan, nimet veren, ıslah edip geliştiren, mâbud” gibi anlamlar verilir. (Râgıb el-İsfahânî, el-Müfredât, “rbb” md.; İbnü’l-Esîr, en-Nihâye, “rbb” md.) İbn Cerîr et-Taberî bu mânaların mâlik, seyyid ve muslih kelimelerinde yoğunlaştığını kaydeder. Mâlik “evreni yaratan ve yöneten”, seyyid “hâkimiyetinde dengi ve benzeri olmayan”, muslih de “lutfettiği nimetler vasıtasıyla yaratılmışların halini düzeltip geliştiren” demektir. (Câmiʿu’l-beyân, I, 93-94)

Ebü’l-Bekā el-Kefevî Rab kelimesinin Allah için kullanıldığında içerdiği mânaları şu şekilde sıralar: Rab “mâlik” anlamına alındığı takdirde Allah’tan başka bütün varlıklarla, “muslih” olarak düşünüldüğünde kendi başına mevcudiyeti bulunmadığından ıslaha elverişli olmayan arazların dışındaki nesnelerle, “seyyid” diye açıklandığında sadece akıllı yaratıklarla, “mâbud” mânası verilmesi halinde ise mükelleflerle ilgili bir muhteva taşır. (el-Külliyyât, s. 466)

RAB KELİMESİ KUR’AN’DA KAÇ DEFA GEÇER?

Kur’ân-ı Kerîm’de rab kelimesi 962 yerde Allah’a doğrudan nisbet edilmektedir. (M. F. Abdülbâkī, el-Mu’cem, “rbb” md.) Bunun dışında beş yerde “hükümdar” mânasında Hz. Yûsuf dönemindeki Mısır meliki için kullanılmış (Yûsuf 12/23, 41, 42, 50), bir âyette Hz. Mûsâ devrindeki Firavun’un tanrılık iddiasıyla kendisi hakkında kullanımı şeklinde (en-Nâziât 79/24), bir âyette de Allah’tan başka rab aranmamasının gerektiği vurgulanırken (el-En‘âm 6/164) zikredilmiştir. Rabbin çoğulu olan erbâb da birden fazla rab edinmenin eleştirisi çerçevesinde dört âyette yer almıştır (Âl-i İmrân 3/64, 80; et-Tevbe 9/31; Yûsuf 12/39). Başta Hz. Mûsâ olmak üzere geçmiş peygamberlerin bağlıları için kullanılan ribbiyyûn, rabbâniyyûn (Rabbe bağlı olup ilmi ve ameli yetkin derecede bulunanlar) dört âyette geçmektedir. (Âl-i İmrân 3/79, 146; el-Mâide 5/44, 63) Kur’an’da rab çeşitli isimlere ve zamirlere, en çok da tekil ikinci şahıs zamirine muzaf olarak kullanılmıştır. 242 yerde tekrarlanan bu hitabın 200’den fazlası Hz. Peygamber’e yöneliktir. “Sizin Rab’biniz, onların Rab’bi” biçimindeki çoğul zamiriyle 243, “ey Rabbim, ey Rab’bimiz” şeklindeki niyaz ifadesiyle 178 defa geçmektedir. Rab’bin sıfat tamlaması ve mübtedâ-haber konumundaki cümle içi bağlantılarının tamamına yakın kısmında Allah’ın azameti, aşkınlığı, lutufkârlığı, bağışlayıcılığı, şefkat ve merhameti, rızık verici, yol gösterici, yardım edici ve koruyucu oluşu ifade edilmektedir.

Rab ismi İbn Mâce ve Tirmizî’nin rivayet ettiği esmâ-i hüsnâ listelerinde yer almamıştır. (Kaynak: DİA)

RAB KELİMESİ İLE İLGİLİ CÜMLELER

(Resûlüm!) Sen, Rabbinin yoluna hikmet ve güzel öğütle çağır… (en-Nahl, 125)

***

Beni Rabbim terbiye etti, terbiyemi de pek güzel kıldı. (Süyûtî, Câmiu’s-Sağîr, I, 12)

***

Ölüp kabre varınca / Melek sual sorunca / Rabbin kimdir deyince / Allah Allah diyelim. (Yûnus Emre)

***

Âlemleri muhabbet üzerine yaratan Rabbimin bin bir ismine yemin ederim. (Nâmık Kemal)

***

Arz-ı me’yûsa Rabbim at elini. (Cenap Şahâbeddin)