Eşler Arasında Cinsel Temasın Yasak Olduğu Durumlar
Eşler arasında cinsel temasın yasak olduğu durumlar nelerdir?
İslâm homoseksüelliği yasakladığı gibi, kocanın eşine ayhali veya loğusalık süresince de cinsel birleşmesini yasaklamıştır. Bunun nedeni, eşlerin cinsel sağlığını korumak ve neslin devamını sağlamaktır.
Homoseksüelliğe, Hz. Lût Peygamberin kavmi arasında yaygın olarak görüldüğü için, onun adına izafetle “livata” denilmiştir. Kur’ân-ı Kerîm’de Hz. Lût’un bu konuda kavmi ile mücadelesi ve sonunda kavminin nasıl helâk edildiği açıklanır.[1]
EŞLER ARASINDA CİNSEL İLİŞKİNİN SINIRLARI
Hz. Peygamber’den, eşine arkadan yaklaşanı kınayan ve lânetleyen çeşitli hadisler nakledilmiştir. Bir kaçını zikredeceğiz. “Allah, eşiyle arkadan ilişkide bulunan kimsenin yüzüne bakmaz.” [2] “Şüphesiz Allah, doğruyu açıklamaktan çekinmez. Karılarınıza arkadan yaklaşmayınız.” [3]
“Eşiyle, ayhalinde iken veya arkadan ilişkide bulunan yahut gelecekten haber veren kâhine inanan kimse, Muhammed’e indirileni inkâr etmiş olur.” [4] “Eşine arkasından temas eden kimse lanetlenmiştir.” [5]
Hayızlı kadınla cinsel temas haram kılınmıştır. Âyette; “Aybaşı günlerinde kadınlarınızdan ayrı durun.” (el-Bakara, 2/222) buyurulur. Allâh’ın elçisi, ay halindeki eşi ile temas eden kimsenin, bu temas ilk günlerde olmuşsa bir dinar (yaklaşık 4 gr. 22 ayar altın), sonuna doğru olmuşsa yarım dinar altın parayı tasadduk etmesini bildirmiştir. Bu ceza hadiste şöyle belirlenir: “Bir kimse hayızlı eşiyle cinsel temasta bulunursa, eğer kan kırmızı renkte ise bir dinar, sarı renkte ise yarım dinar tasadduk etsin.” [6]
Eşiyle sapık ilişkiye giren kimseye had cezası değil, İslâm devleti’nin koyacağı uygun bir ceza (ta’zîr) uygulanır. Hanbelilere göre sapık ilişkiye giren eşlerin arası ayrılır.
Dipnotlar:
[1]. bk. A’râf, 7/80, 81; Şuarâ, 26/160-167; Ankebût, 29/29. [2]. İbn Mâce, Nikâh, 29; İbn Hanbel, II, 244. [3]. Tirmizî, Radâ, 12, 90; Dârîmî, Nikâh, 30; Şevkânî, Neylü’l-Evtâr, VI, 200. [4]. Tirmizî, Tahâre, 102, Radâ, 12; İbn Mâce, Nikâh, 29; Dârîmî, Vudû’, 114; İbn Hanbel, I, 86, VI, 205. [5]. Ebû Dâvûd, Nikâh, 45. [6]. Tirmizî, Tahâre, 102.
Kaynak: Prof. Dr. Hamdi Döndüren, Delilleriyle Aile İlmihali, Erkam Yayınları