Ebu Huzeyfe (r.a.) ve Azatlısı Salim (r.a.) Nasıl Şehit Oldu?

İman uğruna aynı safta savaştılar, aynı cephede şehit düştüler… Peki, Ebû Huzeyfe (r.a.) ve âzatlısı Sâlim (r.a.) nasıl şehit oldu?

Ebû Huzeyfe (r.a.) ilk Müslüman olan sahâbîlerdendi.

EBÛ HUZEYFE (R.A.) VE ÂZATLISI SÂLİM (R.A.) NASIL ŞEHİT OLDU?

Ebû Huzeyfe (r.a.) Müslüman olunca büyük değişiklikler yaşadı. Köleye karşı tavrı bile değişti. Ebû Huzeyfe'nin (r.a.) şefkatli, merhametli davranışı, azatlısı Salim'e çok tesir etti. Ebû Huzeyfe (r.a.), meşhûr hanım sahâbîlerden Sehle bint Süheyl (r.anha) ile evliydi. Salim (r.a.), Ebû Huzeyfe'nin (r.a.) zevcesinin kölesi idi. Birlikte Rasûlullah'a (s.a.v.) gittiler. Salim (r.a.) Kelime-i şehadet getirerek İslâm'la şereflendi. Ebû Huzeyfe (r.a) de onu azad etti. İstediği yere gitmek hususunda onu serbest bıraktı. Fakat Sâlim ondan ayrılmadı. Ebû Huzeyfe'nin (r.a.) kölesi iken şimdi onun evladı oldu. Ebû Huzeyfe (r.a.) Sâlim'i (r.a.) çok seviyordu. Kardeşinin kızıyla onu evlendirdi. Evlatlıkların kendi öz babalarının isimleriyle çağrılmasını isteyen ayet-i kerîme gelince, Ebû Huzeyfe (r.a.) ile din kardeşi oldu. Hayatlarının sonuna kadar beraber yaşadılar.

Sâlim (r.a) bu yeni oluşan İslâm toplumunda ayrı bir değer kazandı. Rasûlullah (s.a.v.) "Ümmetimin içinde senin gibisini yaratan Allah'a hamdolsun." dedirten iyilik ve faziletlerle donandı. Ashab-ı Kiram'ın kurrasından oldu. Takva ve ihlasıyla İslâm toplumunun en yüksek mevkilerine yükseldi "Allah kalında en değerliniz en muttaki olanınızdır." sırrına erdi.

Peygamberimiz (s.a.v.) bir gün ashabına şu tavsiyeyi yaptı "Kur'an'ı şu dört kişiden alınız, öğreniniz. Abdullah İbni Mesûd, Sâlim Mevla Ebû Huzeyfe, Übey İbni Ka'b ve Muaz İbni Cebel (r.anhüm)."

Sâlim (r.a.) çok tatlı Kur'an okurdu. Sesi de güzeldi. Doğru bildiği şeyi açıklamaktan çekinmezdi. Söylenmesi gerekli olan sözü mutlaka söylerdi. O iman ve kahramanlığıyla daima ön saflarda bulundu. 

Evet o ne savaştan geri kaldı, ne de ibadetten... Ebû Huzeyfe (r.a.) ile Bedir, Uhud, Hendek gazvelerinde bulundu.

Hz. Ebûbekir (r.a.) zamanında Yemane Savaşı'na Ebû Huzeyfe (r.a.) ile birlikte katıldı. Allah yolunda şehid olmak üzere sözleştiler. Kendilerini ortaya atarak hücum ettiler.

Ebû Huzeyfe (r.a.), "Ey ehl-i Kur'an, Kur'an'ı amellerinizle süsleyiniz" diyerek Museylime'nin askerlerini kılıçtan geçiriyordu.

Sâlim (r.a.) de "Eğer ben sancağı taşımayacak olursam Kur'an ehlinin en bedbahtı olurum" diyerek kılıç sallıyordu. Bir darbe aldı. Sağ eli koptu. Sancağı sol eline aldı. Ona da bir kılıç darbesi isabet etti. Kesik kollarıyla sancağı göğsüne dayadı ve savaşa devam etti.

Az sonra etrafı sarıldı. Kahramanca çarpıştı ve nihayet "Nice Peygamberler vardı ki, beraberinde birçok Allah erleri bulunduğu halde savaştılar da bunlar Allah yolunda şehid oldular." (Al-i İmran 146) ayetini okuyarak yere düştü. Fakat ruhu temiz vücudunda hala duruyordu.

Museylime öldürüldü. Müslümanlar zafere kavuştu. Savaş bitip şehidler aranırken Sâlim (r.a) son nefeslerini alıp verirken bulundu.

Kardeşlerini görünce, "Ebû Huzeyfe (r.a.) ne yaptı?" diye sordu.

"Şehid oldu," dediler.

"Öyleyse beni de onun yanına yatırın," diye vasiyyet etti. Ruhunu teslim etti (693. m.).

Kaynak: Mustafa Eriş, Altınoluk Dergisi, Sayı: 109