Zinaya Düşenlerin Vahim Sonu
Zinaya, harama düşmenin vahim sonu nedir? Efendimiz (s.a.v), içinde bulundukları acı azaptan haber veriyor...
Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, ömrünün tamamını fedakârlığın zirvesinde yaşadı. Rabbimiz, hiçbir beşere lûtfetmediği Mîrâc’ı, O’na ihsan ve ikram buyurdu. Yedi kat semâ, Cennet, Cehennem ve Sidre-i Müntehâ kendisine ziyaret ettirildi. Sonrasında Cenâb-ı Hak ile baş başa bir mülâkat gerçekleşti. Bizler bu yakınlığın mâhiyetini tam olarak bilemiyoruz. Lâkin Rasûlullah Efendimiz, bize o müstesnâ yolculuktan, müşâhede ettiği bazı sahneleri naklediyor.
Hiç şüphesiz ki bu sahneler, Hakk’a yakınlık yolculuğunda olan bir mü’minin dikkat etmesi gereken, üzerinde hassâsiyetle durması gereken çok mühim noktalar.
ZİNAYA DÜŞENLERİN HALİ
Nitekim Mîrac esnâsında Cebrâil -aleyhisselâm- ile Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- azap içinde bir grup insan görmüşlerdi. Önlerinde, güzelce pişmiş leziz et yemekleri ile çiğ ve kokuşmuş leşler vardı. Fakat onlar, o güzelim yemekleri bırakıp pis ve kokuşmuş leşleri yiyorlardı. Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, bunların kim olduğunu sorduğunda Cebrâil -aleyhisselâm- şu cevâbı verdi:
“–Onlar ümmetinden helâl hanımını bırakıp da haram olan kadına giden erkeklerle, kocasını bırakıp haram olan erkeklere giden kadınlardır.” (Heysemî, I, 67, 68)
Her bir köşesi kevnî âyetlerle dolu olan bu kâinatta haramlardan zevk almak, tıpkı bir lağım faresinin teressübat çukurlarında dolaşmaktan haz duymasına benziyor.
Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ise bir mü’minin nezâfetini şu teşbihle ifade buyuruyor:
“Mü’min, bal arısına benzer. Temiz olanı yer, temiz olan şeyler ortaya koyar, temiz yerlere konar, konduğu yeri ne kırar ne de bozar.” (Ahmed, II, 199)
Unutulmamalıdır ki iffet, insana âit bir husûsiyettir. İnsanı diğer mahlûkattan ayıran en fârik vasıftır. Onun kaybedilmesi; insanlık haysiyetini zâyî etmek ve diğer mahlûkâtın durumuna düşmek demektir.
İffetlerini muhâfaza eden erkek ve kadınlar, Allah Teâlâ’nın engin mağfiretine ve büyük bir ecre nâil olacaklardır. (el-Ahzâb, 35.)
Günümüzde ise, lânet halkası boyunlarına geçirilmiş, iffetsizliğin denâetine düşmüş Lût Kavmi’nden insanlar türemeye başladı. Toplumlar, câhiliye devrinden de beter bir sapkınlar gürûhuyla karşı karşıya kaldı. Günümüzün salgın virüsünden daha fecî olan ve adına LGBT denilen bu iffetsizlik mikrobu, nezih milletimizin asil damarlarına zerk edilmeye çalışılıyor. Rabbimiz muhâfaza buyursun!
Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz şu hadîs-i şerîfleriyle bilhassa hanımlara, azâb-ı ilâhîye dûçâr edecek davranışlardan kendilerini korumaları için husûsî bir îkazda bulunuyor:
“(Mîraç’ta) Cennet’in kapısında durup içeri baktım. Oraya girenlerin büyük çoğunluğunun yoksullar olduğunu gördüm. Zenginler ise (hesap için) bekletiliyorlardı. Ancak onlardan Cehennem’e gidecek olanların ateşe atılması emredilmişti.
Cehennem’in kapısında da durup baktım, oraya girenlerin büyük çoğunluğu da kadınlardı.” (Buhârî, Rikāk, 51; Müslim, Zühd, 93)
İbn-i Ömer -radıyallâhu anhumâ-’nın naklettiğine göre Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir defasında:
“–Ey kadınlar! Sadaka veriniz ve çok istiğfâr ediniz. Çünkü ben, Cehennem’in çoğunu sizin doldurduğunuzu gördüm.”buyurmuştu. Orada bulunan kadınlardan biri:
“–Niçin Cehennem’in çoğunu biz dolduruyoruz?” diye sordu.
Rasûl-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de şöyle buyurdu:
“–Çünkü siz çok lânet eder ve kocanızın yaptığı iyilikleri unutursunuz…” (Buhârî, Hayz 6, Küsûf 9, Zekât 44, Savm 41, Şehâdât 12; Müslim, Îmân, 132)
Toplumları âbâd eden de, berbâd eden de kadınlardır. Nitekim Semud Kavmi’ni helâke sürükleyen, iki kadın olmuştur.
Diğer taraftan hadîs-i şerîfte; “Cennet annelerin ayakları altındadır.” buyruluyor. (Nesâî, Cihâd, 6) “Babaların ayakları altındadır” buyrulmuyor. Yine Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, kendisine üç şeyin Hak tarafından sevdirildiğini ve bunlardan birinin de «sâliha hanım» olduğunu ifâde buyuruyorlar. (Nesâî, Işretü’n-Nisâ, 10; Ahmed, III, 128, 199.) Dolayısıyla iffetini, haysiyet ve şerefini koruyan müttakî bir hanım, ömürlük bir teşekküre lâyıktır.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Şebnem Dergisi, Yıl: 2021 Ay: Mart Sayı: 200