Tâbiîlerin Hadis İlmine Hizmetleri
Tâbiîler, sahabe arasında yaşayan ve sahabe ile çok sıkı münasebeti olan kimselerdi. Bu itibarla tâbiîler de, sahabîlerden işittikleri hadisleri, tıpkı sahabîler gibi ezberliyor ve hatta yazıyorlardı.
Tâbiîler, hadîs kaynakları olan sahabîlerden hadis işitmek ve öğrenmek hususunda bazı güçlüklerle karşılaşmışlardır. Sahabîlerin birbirinden uzak İslam ülkelerine dağılmış olmaları ve müslümanlar arasında ortaya çıkan ihtilaflar ve iç savaşlar buna örnek verilebilir. Bunun için tâbiîler bir hadis öğrenmek için uzun, yorucu ve tehlikeli seyahatler yapmak zorunda kalmışlardır.
Hazreti Peygamberin hadislerini toplamak isteyen tâbiîler yukarıda açıkladığımız birçok güçlüklerle karşılaşmışlardır. Fakat hiçbir güçlük, onları hadis toplama faaliyetinden vazgeçirememiştir. Bu faaliyetler neticesinde;
- Farklı bölgelere dağılmış sahabîler ziyaret edilerek onlardan hadis alınmış,
- Hadis râvîleri araştırılıp rivayeti kabul edilebilecek durumda olanlar tespit edilmiştir.
Böylece hadislerin tedvin süreci başlamıştır. Ezberleyerek ve yazarak yaptıkları bu faaliyetler hadislerin yaygınlaşmasına ve korunmasına katkı sağlamıştır. Neticede hadis koleksiyonları ortaya çıkmıştır.
Onların bu tarz çalışmaları, yeni bir sistemin gelişmesine de yardımcı olmuştur. Bu, nakledilen haberlerin kaynağına kadar ulaşmayı sağlayan isnad sistemidir ki, bu sistemle hadis ilminin temeli de atılmış olmaktadır.
Özetle tabiîn neslinin hadis ilmine yaptıkları en önemli katkı, hadislerin tedvin ve tasniflerinde üstlendikleri roldür.