Sesinizi Yükseltmeyin Ayeti
Sahabi Efendimiz hangi olaydan sonra ağlamış ve tövbe etmiştir? Hucurat suresi 2. ayeti Müslümanları hangi konuda uyarıyor?
Kur’ân-ı Kerîm’den; “Ey îmân edenler! Seslerinizi Peygamber’in sesinden fazla yükseltmeyin!..”[1] âyeti nâzil olduğunda Sâbit ibn-i Kays (r.a) evinde oturup ağlamaya başladı.
Rasûlullah (s.a.v), Sâbit’i bir müddet göremeyince nerede olduğunu sordular. Orada bulunanlardan biri:
“–Ey Allâh’ın Rasûlü! Ben onun yerini biliyorum!” dedi ve hemen gidip onu evinde oturmuş, başı önünde ağlıyor vaziyette buldu.
“–Neyin var, (niye ağlıyorsun)?” diye sordu. O da:
“–Sorma, şer var! Sesim, Allah Rasûlü’nün sesinin üstüne çıkıyordu, bütün amellerim boşa gitti, cehennemlik oldum” cevâbını verdi.
Sahâbî, Sâbit’in bu sözlerini Rasûl-i Ekrem Efendimiz’e haber verdi. Efendimiz:
“–Ona git ve söyle, sen Cehennemlik değil, bilâkis Cennetliksin!” buyurdular. (Buhârî, Menâkıb 25, Tefsîr 49/1; Müslim, Îmân 187)
Ebû Bekir (r.a); “Hayattayken de vefât ettikten sonra da Allah Rasûlü’nün yanında ses yükseltilmez!” buyurmuştur.[2]
Mescid-i Nebevî’ye girip çıkarken sükûnete dikkat etmek, gürültü çıkaracak hareket ve konuşmalardan sakınmak gerekir.
[2] İbn Ebî Üsâme (v. 282), Buğyetü’l-bâis an zevâidi Müsnedi’l-Hâris, el-Medinetü’l-Münevvere, 1413, II, 885.
Kaynak: Dr. Murat Kaya, Mescid-i Nebevi'den 111 Hatıra, Erkam Yayınları