Radar Gibi Bir Gönle Sahip Olmak

Hayrın her çeşidinden nasip almak için hırslı bir yüreğe sahip olmak, Rabbin kuluna yüce bir lütfudur. Gönülde istek olunca, o gönül aradığını bulma noktasında âdeta bir radara dönüşür. Gözlerinizi kapatırsanız, yapılacak hiçbir hizmet göremezsiniz. Ancak gözünüzü açarsanız da hizmet için sayısız fırsatların varlığını farkedersiniz.

Hizmette zaman, mekân ve imkân beklentisi, çoğu zaman birçok fırsatların kaçmasına sebep olur. Yapılacak olan bir hizmet gönle düşünce, şeytan ve nefis o düşünce ve niyeti boğup pörsütmeden, hemen harekete geçilebilirse, nice bereket kapılarının açılacağına inanmak gerekir.

HAYIRDA ÖNDE OLAN SAHABİ

Abdurrahman b. Ebû Bekir şöyle anlatır:

“Resûlullâh (sallallâhu aleyhi ve sellem) sabah namazını kıldıktan sonra ashâbına dönüp:

“İçinizde bugün oruçlu olan var mı?” buyurdu.

Hazreti Ömer (radıyallâhu anh):

“Yâ Rasûlallâh! Dün gece oruç tutmak aklıma gelmedi, onun için şimdi oruçlu değilim” dedi.

Hazreti Ebû Bekir (radıyallâhu anh):

“Dün gece ben oruç tutmayı düşündüm ve sabaha oruçlu olarak çıktım” dedi.

Resûlullâh:

“İçinizde bugün bir hasta ziyâretinde bulunan var mı?” buyurdu.

Hazreti Ömer:

“Yâ Rasûlallâh! Sabah namazını kıldık ve yerimizden hiç ayrılmadık, nasıl hasta ziyâret edebilelim ki?” dedi.

Hazreti Ebû Bekir:

“Duydum ki kardeşim Abdurrahman İbn Avf rahatsızlanmış. Mescide doğru çıktığımda, bakayım durumu nasıl olmuş diye yolumu o tarafa uğrattım” dedi.

Resûlullâh:

“İçinizde bugün bir yoksulu doyuran var mı?” buyurdu.

Hazreti Ömer:

“Yâ Rasûlallâh! Namaz kıldık ve yerimizden hiç ayrılmadık?!” dedi.

Hazreti Ebû Bekir (radıyallâhu anh) ise:

“Mescide girdiğimde, ihtiyâcını arzeden birini gördüm. Oğlum Abdurrahman’ın elinde bir parça arpa ekmeği vardı. Hemen onu alıp yoksula verdim” dedi.

Bunun üzerine Resûlullâh:

“Seni cennetle müjdelerim ey Ebû Bekir” buyurdu.

Hazreti Ömer bir iç çekti ve:

“Âh cennet!” dedi.

Resûlullâh (sallallâhu aleyhi ve sellem) Hazreti Ömer’i memnun edecek bir söz söyledi:

“Allah, Ömer’e rahmet eylesin, Allah, Ömer’e rahmet eylesin! Ne zaman bir hayır yapmak istese Ebû Bekir muhakkak onu geçiyor.” buyurdu.”[1]

[1] Bk. Heysemî, III, 163-164. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, “Zekât”, 36/1670; Hâkim, I, 571/1501.

Kaynak: Adem Ergül, 365 Lider Davranış, Erkam Yayınları