Münafıklarla Dost Olmanın Uğursuzluğu

Hazreti Mevlânâ Mesnevî'de “Münafıklarla dost olmanın uğursuzluğu, mü’mini de onlar gibi çirkinleştirir ve âsî kılar.” (c.2, 2892) sözleriyle ifade ediyor.

Kötü ahlâklılığın en son haddi, nifaktır. İslâm’da münafıklığın derecesi; “kendi hâlinde bir kâfir”den daha beterdir. Çünkü başkalarını yanıltması itibariyle zararı, müteaddî olmayan (başkalarına küfrünü aşılamaya çalışmayan) kâfirden bile fazladır.

Bu bakımdan dostluk ve beraberlikten en çok zarar görenler, münafıkları dost edinenlerdir. Zîrâ zihnî alâka, zamanla kalbî akrabalığa döner. Bu da mü’minin iflas ve hüsrânına sebebiyet verir. Hazret-i Mevlânâ yukarıdaki beyitte bu gerçeğe işaret etmektedir.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Âb-ı Hayat Katreleri, Erkam Yayınları