“Biz bir musluğuz; suyu akıtan başkası” diyecek kadar da tevazu ve mahviyet sahibi bir gönül insanıydı Hacı Fahri Kiğılı Efendi. Gaziosmanpaşa İmam Hatip Lisesinin bânîsi aynı zamanda İlim Yayma Cemiyeti’nin kurucularından olan bu güzel insanı vefâtının 52. sene-i devriyesinde (23 Aralık 1968) rahmet ve minnetle yâd ediyoruz.
Bütün gayesi yüce kitâbımız Kur’ân-ı Kerîm’e hizmet olan bir güzel insan: Hacı Fahri Kiğılı...
67 yıllık ömrünü; malıyla, canıyla İslâm’a ve Kur’ân’a hizmet ederek bereketlendirmiş; ticaret adamı olarak başladığı hayat mücadelesini, Kur’ân hâdimi bir hocaefendi olarak sürdürüp, zikrullah ile doyuma ulaşmış hassas, duygulu ve rakîk bir kalp ile nihayete erdirmiş.
TEK BİR DERDİ VARDI
Tek bir derdi var Fahri Kiğılı Hocamızın; ardından sadaka-i câriye olabilecek kalbi imanlı, dili dualı yüz akı bir nesil bırakabilmek…
İşte bunun için malını ve canını bezletmeyi bilmiş, Kur’ân aşığı bir değerimizdi O...
Üzerine titrediği hafızları O’nun her şeyi idi. En güzel bir şekilde yetişmeleri için canhıraş bir gayrete soyunduğu hafızlarına yaklaşımı “sizler benim kabul olmuş dualarımsınız” sözünün müşahhas bir misâliydi.
Allah demenin dahî yasak olduğu - hatta vaazlarından sebep karakolların ikinci adresi olduğu - o zor zamanlarda, Atik Ali Paşa Camii İmam Hatipliğinden eline geçen parayı son kuruşuna kadar hafızlarına harcar, “aman hafızlarıma 5 kuruş daha ayırayım” diye Çemberlitaş’tan Gaziosmanpaşa Taşlıtarla’daki bânisi olduğu Kur’ân Kursuna belediye otobüsü ile gidermiş Kur’ân hâdimi bu mübarek zât...
MUHTEREM TORUNLARI OSMAN NÛRİ TOPBAŞ HOCAEFENDİ ANLATIYOR
Muhterem torunları Osman Nûri Topbaş Hocaefendi anlatıyor:
“Zaman zaman annem, dedemi sıkıştırır ‘babacığım n’olursun ufak bir araba alsan da şu yaşında bu kadar zahmet çekmesen’ derdi, dedem ‘peki kızım’ filan der geçiştirirdi. Tek derdi vardı dedemin, tasarruf etmek ve tasarruf ettiği paraları da hafızları için harcamak.
Hatta bir keresinde, o zamanlar Sultantepe’de oturuyorduk, dedem Fahri Kiğılı, kalp hastası olmasına rağmen Sultantepe’nin o dik yokuşunu nefes nefese çıkarak bize geldi. Kendisinin kalp atışlarının hızlandığını gören merhum anneciğim “baba, 2.5 liran yok mu bir taksiye binip taksiyle çıksan olmaz mıydı’ dedi ama yine dedemi ikna edemedi... Niye? Çünkü o 2.5 lirayı kendi rahatı için değil hafızlarının ihtiyacı için harcayacak.”
AHİRET BANKASINDAN PARA ÇEKİLİR Mİ?
Ardınızdan miras olarak Kur’ân ahlakı ile yetişmiş hafızlar bırakmak gibi bir derdiniz var ise bu hassasiyetleri anlamanız mümkündür.
Yine Osman Nûri Topbaş Hocamızın merhum dedesini anlattığı programdan altını çizdiğim şu anektodu da dikkatlerinize arz etmek isterim:
“Dedem ticaret yaparken kardeşi ile ortaktı. Her ay muayyen bir para çekerlerdi. Kendisi parayı çektiği gibi bir iki gün içerisinde bitirirdi. Rahmetli anaannemin ise aldığı birkaç kira parası vardı. Dedem, maaşını aldıktan kısa bir süre sonra ‘Hanım bana biraz borç ver.’ dermiş. Anaannem, ‘beyim maaşını alalı daha iki gün oldu’ dediğinde dedem ’o parayı ben bankaya yatırdım’ der. Anaannem ‘git bankadan çek’ deyince, dedem, ‘yok hanım o banka ahiret bankası oradan para çekilir mi hiç’ diye mukâbele edermiş.”
Tüm bu misallerin bize hatırlattığı bir hadîs-i şerif var:
“Yalnız iki kişiye gıpta edilir. Biri, Allâh’ın, mal verip hak yolunda harcamaya muvaffak kıldığı kişi; diğeri de, Allâh’ın, kendisine ilim verip de onunla amel eden ve bunları başkasına öğreten (yâni ilmini infâk eden) kimsedir.” (Buhârî, İlim, 15; Müslim, Müsâfirîn, 266-268)
İşte Merhum Fahri Kiğılı’nın hayatı da böylesine gıpta edilesi güzellikler ve örnek haller ile zenginleşmiş bereketli bir hayat idi.
40 YAŞINDAN SONRA HAFIZ OLDU
Manifaturacılıkla iştigal ederken tecelli eden kimi zuhuratlardan yola çıkarak; 40 yaşından sonra hafız olan, Ramazan ayında evinde kıldırdığı teravih namazlarında 3 günde bir hatim indiren, ömrünü Kur’ân-ı Kerîm hizmetlerine ve Kur’ân hafızlarının yetişmesine vakfeden, hacca gitmenin yasak olduğu yıllarda - zaman zaman hudutlarda dayak yemek pahasına - kaçak yollarla birçok kez hacca gidecek kadar mübarek beldelerin hasreti ile yanıp tutuşan, hac dönüşü teberrüken Medine-i Münevvere’nin toprağını getirerek, bereket olsun diye, o mübarek diyarın toprağını en mûtenâ bir hediye olarak saklayan, Merhum Ali Ulvi Kurucu’ya “Türkiye’de sadece 7 kişinin hacca gittiği dönemler oldu. Bu 7 kişiden biri muhakkak Hacı Fahri Kiğılı olurdu.” cümlesini kurdurtan, zor zamanlarda sözünü sakınmayarak, hak ve hakikatin müdafii olmaktan geri durmayan, “Biz bir musluğuz; suyu akıtan başkası” diyecek kadar da tevazu ve mahviyet sahibi bir gönül insanıydı Hacı Fahri Kiğılı Efendi.
Gaziosmanpaşa İmam Hatip Lisesinin bânîsi aynı zamanda İlim Yayma Cemiyeti’nin kurucularından olan bu güzel insanı vefâtının 52. sene-i devriyesinde (23 Aralık 1968) rahmet ve minnetle yâd ediyoruz.
Fahri Kiğılı Hocamızın hayattayken özlenen, vefatının ardından ise hasret kalınan bir değerimiz olduğundan şüphe yok. Şimdi Eyüp Sultan Kabristanlığında kıyamet sabahını bekliyor. Kabri pürnûr, mekânı cennet olsun.
Yazımızı, bundan 84 yıl evvel, böyle bir Aralık ayında (27 Aralık 1936) dünyaya vedâ eden, bir Kur’ân şairi, aynı zamanda hatimle teravih namazı kıldıracak kadar güçlü bir hafız olan merhum Âkif Üstad’ın şu mısraları ile nihayete erdirelim:
“Lafzı muhkem, yalnız anlaşılan, Kur’an’ın;
Çünkü kaydında değil hiçbirimiz mânânın;
Ya açar Nazm-ı Celîl’in, bakarız yaprağına;
Yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına.
İnmemiştir hele Kur’an, bunu hakkıyla bilin;
Ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için!”
Kaynak: Selahaddin Kocaaslan, Altınoluk Dergisi, 2020-Aralık, Sayı:418