Pompei Halkının Helâk Oluşu

TARİHİMİZ

Pompei, Roma İmparatorluğu’nun dejenerasyonunun sembolü olan İtalya’dadır. Pompei şehri de, aynı Lût kavmi gibi cinsel sapıklıktan batmıştır.

Târihî kayıtlar, şehrin yok olmadan evvelki hâlini, tam bir sapıklık, edepsizlik, son noktaya gelmiş bir ahlâksızlık olarak bildiriyor. Îsâ -aleyhisselâm-’dan yetmiş sene sonra Vezüv Yanardağı’nın ânî bir infilâki ile lavlar, bir anda kenti haritadan silmiş, ilâhî azaptan hiç kimse kaçıp kurtulamamıştır. Ahmak bedbahtlar, alenî bir sapıklık hâlinde iken taşlaşıp kalmışlardır.

Bu hâdise, bir anda olmuştur. Bütün ahlâksızlar, bu ilâhî azâba bir anda yakalanmışlardır. Kalıntıları, hiç bozulmadan günümüze kadar gelerek büyük bir ibret sergilemektedir.

Kur’ân-ı Kerîm’de buna benzer ânî yok olma hâdiselerinden şöyle bahsedilir:

“(Onlara) yalnızca bir tek çığlık (yetti); ânında sönüverdiler.” (Yâsîn, 29)

Pompei halkı da, bu şekilde ânında yok olmuştur. Yaklaşık bin dokuzyüz sene öncesinden günümüze kadar gelen o taşlaşmış bedbaht insanların çirkin manzaraları, târihin ibret tablolarından biridir.

KAVİMLERİ HELÂK EDEN SEBEPLER

Allâh Teâlâ şöyle buyurur:

“Biz onlardan önce nice insan nesillerini helâk ettik. Sen, onlardan herhangi bir kimseyi görüyor veya onların cılız bir sesini olsun işitiyor musun?” (Meryem, 98)

Târihin ibret dolu sahîfeleri, âdeta bir milletler mezarlığıdır. Îmansızlık, ahlâksızlık ve zulüm, milletlerin en belli başlı helâk ve yok oluş sebepleridir. Îmansız ve zâlim kavimlerin “sekerât-ı mevt”i ne müthiş bir ilâhî intikam tecellîsidir. Aradan geçen uzun asırlara rağmen bugün Pompei, sanki ahlâksız insanların taşlaşmış ibret levhalarını sergilemektedir. Sanki mânen hayvanlaşan insan siluetleri!..

İBRETLE BAKMAYANLAR İÇİN BASİT HEYKELLER

Bu ibret tecellîleri, onların hakîkatini göremeyen, hâdiseleri nefsânî bir duyuşla seyreden idrâk mahrûmu alıklar için de basit heykellerden ibârettir.

Yerin dibine geçen azgın, iffetsiz ve hayâsız bedbahtların mekânı Sodom-Gomore’yi ve dünyâyı kendilerine dâimâ saâdet bahşeden bir taht zanneden, nefslerini putlaştıran Âd ve Semûd’un o taştan oymalı ihtişamlı mâlikânelerini de bugün ancak baykuşlar şenlendiriyor!..

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Nebiler Silsilesi 1, Erkam Yayınları