Peygamberimin Sevdiği Müslüman
Ebû İdris el-Havlânî, Peygamber Efendimiz vefât ettiğinde dört yaşındaydı. Bu sebeple sahâbî olma bahtiyarlığını kıl payı kaçırmıştı. Büyük tâbiîlerin önde gelen âlimlerinden olan Ebû İdris, Suriye’de yaşadığı bir olayı şöyle anlatır:
Birgün Dımaşk mescidine gitmiştim. Orada güleç yüzlü bir delikanlı gördüm. Halk etrafına toplanmıştı. Bir konuda anlaşamadıkları zaman ona soruyor, ne derse itiraz etmeden kabul ediyorlardı.
“Peygamberimizin arkadaşlarından Muâz ibni Cebel’dir” dediler.
Ertesi gün erkenden mescide koştum. O genç benden evvel gelmiş namaz kılıyordu. Namazını bitirinceye kadar bekledim, sonra önüne geçip selâm verdim ve:
“Yemin ederim, ben seni seviyorum” dedim.
“Allah için mi seviyorsun?” diye sordu.
“Evet Allah için seviyorum” dedim. O yine:
“Gerçekten Allah için mi seviyorsun?” dedi.
“Evet” dedim. “Gerçekten Allah için seviyorum.”
Elbisemden tutarak beni kendisine doğru çekti ve:
“Kutlarım seni” dedi. “Çünkü ben Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemi şöyle buyururken dinledim:
Allah Teâlâ şöyle buyurdu:
Başka sebeplerle değil, sadece benim rızâmı kazanmak için birbirini seven, benim rızâmı kazanmak için bir araya gelen, benim rızâm uğrunda birbirini ziyaret eden, ve sadece benim rızâm için sadaka verip iyilik edenler benim sevgimi hak ederler.
Kaynak: Peygamberimin Sevdiği Müslüman, Prof. Dr. M. Yaşar Kandemir, Erkam Yayınları