İslam’da İşkence Var mıdır?
İslam’da işkencenin yeri var mıdır? İslam dininde işkence caiz midir? İşte İslam’da canlılara kötü muamelenin hükmü...
İNSANA ZARAR VEREN HAYVANLARI ÖLDÜRMEK CAİZ MİDİR?
İslâm, sadece insanlara değil bütün canlılara işkence etmeyi yasaklamıştır.
İSLAM’A GÖRE İŞKENCE HARAMDIR
Peygamber Efendimiz, askerlerine, düşman ölülerine işkence etmeyi (müsle) yasaklamıştır. Bazı azılı düşmanlarına işkence yapılmasını isteyenlere Rasûlullah (s.a.v):
“–Ben ona müsle yapmam! Eğer böyle bir şey yapacak olursam, peygamber olmama rağmen Allah da beni aynı şekilde cezalandırır” buyurmuştur. (İbn-i Hişâm, II, 293; Vâkıdî, I, 107)
İSLAM’DA CANLIYI ÖLDÜRMENİN HÜKMÜ NEDİR?
Rasûlullah (s.a.v) herhangi bir düşmanın veya zararlı bir hayvanın öldürülmesi gerektiğinde, bunun en hızlı ve en kolay şekilde yapılmasını emretmiş[1] ve şöyle buyurmuştur:
“Öldürme hususunda insanların en çekingeni ve şefkatli davrananı iman ehlidir.” (Ebû Dâvûd, Cihâd, 110/2666)
Savaşta öldürülen bir patriğin başı Medine’ye Hz. Ebûbekir’e gönderildiğinde bunu hoş karşılamamış, düşmanın da aynı şekilde davrandığı söylenince:
“–Farslar’la Bizanslılar’ı mı örnek alacağım?” diye çıkışmıştır. (Beyhakî, es-Sünenü’l-kübrâ, IX, 132; Süyûtî, Târîhu’l-Hulefâ, s. 99)
Yine İslâm âlimleri, düşman elindeki Müslüman rehinelerin öldürülmesi hâlinde mukabele yoluyla gayr-i müslim rehinelerin öldürülemeyeceğini ifade etmişlerdir. (İbn-i Âbidîn, Reddü’l-muhtâr, Kâhire 1386, IV, 265)
Müslümanlar tarih boyunca savaş esirlerini öldürmekten hoşlanmamışlardır. Dâimâ; “Fetih ve zafer alâmetleri görüldükten sonra hiçbir şekilde öldürmek câiz değildir. Esir etmek gerekir. Esir etmekte faydalar, öldürmekte ise yeni ölümler ihtimâli vardır. Fetih ve zafer nimetinin şükrü affetmekle olur!” prensibini tatbik etmişlerdir.[2]
İslâm devletler hukukunda iç hukuk gibi maddî müeyyide yanında manevî müeyyide de vardır. Yani ister idareci ister asker olsun her Müslüman âhirette hesaba çekilecektir. Bunun yanında Kur’ân-ı Kerîm, düşmana duyulan kin ve nefretin onlara karşı haksız davranışlara sevketmemesi yolunda ısrarlı talimatlarda bulunur.[3] Bütün bunlar Müslümanların tarih boyunca esirlere mümkün olan en insanî muameleyi yapmalarının temel dayanağını teşkil eder.
[1] Müslim, Sayd, 57; Tirmizî, Diyât, 14/1409; Ebû Dâvud, Edâhî, 11-12/2815.
[2] Defterdar Sarı Mehmet Paşa, Nesâyihu’l-vüzerâ ve’l-ümerâ / Devlet Adamlarına Öğütler, trc. Hüseyin Ragıp Uğural, İstanbul 1987, s. 34; Dr. Nihat Engin, Osmanlı Devletinde Kölelik, s. 65-67. Esirlere iyi davranmakla ilgili başka misaller için bkz. Osman Nûri Topbaş, Âbide Şahsiyetleri ve Müesseseleriyle OSMANLI, s. 59, 250.
[3] Mâide, 2, 8.
Kaynak: Dr. Murat Kaya, Ebedi Yol Haritası İslam, Erkam Yayınları