Ayet Yazılı Şeylerle Tuvalete Girmenin Hükmü

Kuran-ı Kerim, üzerinde Allah ismi şerifi yazan yüzük vb. üzerinde ayet veya zikir yazan eşyalarla tuvalete girmenin hükmü nedir? Peygamber Efendimizin bu hususlardaki tatbikatı nasıldı?

Kuran-ı Kerim ayetleri veya Allah yazlılı bir şey ile tuvalete girmenin hükmü.

ABDESTSİZKEN ALLAH ZİKRİ

Aişe radıyallahu anh’dan: Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem her halinde Allah’ı zikrederdi. (1)

Hadisin Açıklaması

Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in Rabbimizin zikrinden gafil olduğu bir zaman yoktu. Her an için huzur halinde idi. Gece ve gündüz daima abdestli bulunurdu. Abdestsiz olduğu zaman da yaratanımızın zikrini ihmal etmezdi.

ALLAH YAZILI YÜZÜKLE TUVALETE GİRMEK

Enes radıyallahu anh’tan rivâyet edildiğine göre: Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem helâ’ya gireceği vakit yüzüğünü (çıkarır) bir yere koyardı. (2)

Ebû Dâvud dedi ki: Bu hadis münkerdir. Ancak İbn Cüreyc’in Ziyad b. Sa’d tariki ile Züri’den onun da ... Enes’ten nakledilen şu rivâyet maruftur: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem gümüşten bir yüzük takardı sonra onu attı.

Bu rivâyetteki “vehim” Hemmam’dandır. Çünkü bu hadisli şerifi sadece Hemmam rivâyet etti.

Hadisin Açıklaması

Bu hadisi şerif, yanında Allah, peygamber, melek ismi bulunan bir kimse tuvalete gitmek isterse onu çıkarıp ondan sonra girmesinin mendûb olduğuna delalet eder. Eğer zaruretsiz bunlarla girerse mekruh işlemiş olur. Ama Kur’an-ı Kerim’le veya bazı ayetlerle helâya girmek haramdır. Dışarıya bıraktığında, Kur’an’ın çalınmasından korkulursa veya üstü muşambalanmış olursa bu mahzûr ortadan kalkar. Ayrıca korku durumunda Kur’an’ın üstü örtülerek veya cebe konularak gizlenmesi gerekir. Dört mezhebin görüşü böyledir. (El Menhel c. 1, s. 75)

Dipnotlar:

(1) Müslim Kitâ’ul Hayız, b. 30 n. 117, c. 1, s. 282; Tirmizî, Ebvâb’ul Da’avât b. Da’vet’ül Müslimi müstecabetün n. 3381, c. 5; İbnli Mâce, Kitâb’ut Tahâret, b. 11, n. 303, c, 1, s. 110

(2) Tirmizî, Kitâb’us Salât, b. 16, n. 1746, c. 4, s. 229; İbnli Mâce Kitâb’ut Tahâret, b. 11, n. 303, c. 1, s. 110

Kaynak: İbrahim Koçaşlı, Sünen-i Ebu Davud ve Tercemesi, Erkam Yayınları