Öp ki Geçsin!

Öpsek de geçse bütün sızılar, ne güzel olur.

Arkanızda, önünüzde, yanınızda sürekli birkaç kameranın kaydı altında yaşamak zorunda olsaydınız, ne yapardınız? Tamam, zaten ilâhî kamera kayıtta; fakat ona ek olarak bir de birkaç başka kamera olsaydı ve yapılan kayıtlardan, düzenli olarak size sizi seyrettirselerdi, nasıl olurdu? Çocuğu olan herkes, tam da bu durumda; çünkü her bir çocuk, anne ve babasının en sıkı tâkipçisi ve taklitçisi. İşte bu sebeple herkesin; fakat özellikle anne ve babaların, birileri tarafından sürekli gözetlendiği şuûruyla yaşaması gerekiyor.

BEŞ YAŞINDAKİ ÇOCUĞUN DERDİ

Şimdi, elinde sürekli telefonla ve tabletle dolanmakta olduğu için yakındığımız çocukların, neler kaydettiğine bakalım:

Beş yaşındaki çocuk, babasından dert yanıyor: “Eve hep geç geliyor, gelince de hep televizyon seyrediyor. Benimle oynamıyor. Kanepede uyuyup kalıyor ve o uyuduktan sonra bile televizyon açık oluyor.”

Bu tip yakınmalar, küçüğünden büyüğüne neredeyse toplumun yarıdan fazlasından duyuluyor; fakat her ne hikmetse çoğu insan, şikâyet ettiği bu hayat tarzından kendini kurtaramıyor.

Çocukluğumu hatırlıyorum. Bir misâfirliğe ne zaman gitsek, herkes oturup televizyon seyrederdi. Hani misâfir misâfiri sevmez, ev sahibi hiçbirini derler ya, yalan! Bu televizyon öyle aziz (!) bir şeydi ki misafir de ev sahibi de hayrandı ona. Üstelik ağzını pek hayra açmazdı. Gözler önüne iç açıcı manzaralar koymazdı. Yalan da söylerdi üstelik. Hem ahlâksızdı. Ayrıca, insanı işinden gücünden alıkoyardı. Bazen, dizi filmleriyle namaz vakitlerini çalar, bazen arsızca şeyler yaparak seyredenleri utandırırdı.

Şimdi bakıyorum, o zamanlar sadece televizyonda sergilenen birçok fiil, bugün hayret verici bir şekilde, toplumda kabûl görüyor. Dinsiz îmansız bir televizyonun eğitiminden, dinden îmandan habersiz gibi yaşayan bir nesil çıkmış gidiyor. Üstelik her yaz sokaklarda, sanki bir magazin programından fırlamışçasına ilginç kılıklarla dolaşan kadınlar ve erkekler çoğalıyor. Önceleri, bir öpüşme sahnesi gördü mü yüzü kızaranlar, artık daha arsız sahneler karşısında bile renk değiştirmiyor.

"ÇOK BİLİYORSUN"

Hoşgörü ve insan hakları bünyesinden olmak üzere, her türlü sapkınlık ve ahlâksızlık, daha az yadırganıyor. Babalar, analar, dedeler, teyzeler, amcalar, hâsılı insanlarımız, istisnâsız hâlâ her akşam yine onun karşısına kuruluyor. O kadar ki işte, mâsumlar isyan ediyorlar bu duruma. Diğer yandan, mecbûren görüyorlar her şeyi. Sonra, neredeyse her evden aynı yakınma geliyor çocuklara dâir: Çok biliyorsun!

Bazı hassas anne ve babaların, kumanda ellerinde, acil durum görevlisi gibi, uygunsuz sahneleri örtmeye çalışarak seyrettikleri bu cihaz, çocukların gözünde, annelerini ve özellikle de babalarını çalan bir hırsız yıllardır. Üstelik artık televizyon yalnız değil! İnternet ve akıllı telefonlar da onunla birlikte… Ve ne yazık ki çocukların bahtsızlığı, anne ve babalarının sadece bedenen yanlarında olup ilgi, duygu ve bakış anlamında, bu cihazlara kilitli kalmaları. Kaliteli birliktelik yaşayamayan çocuklar mutsuz ve doyumsuz.

Üstelik birçok yetişkin, çocuklarına göstermekte aciz kaldıkları ilgiyi, onlara oyuncaklar, hediyeler almakla telâfi etmeye çalışıyor ve bugün, çocuk ve gençler için en makbul hediye, tablet ve telefon. Yine de herkeste bir huzursuzluk ve yakınma...

Doymanın, sadece ekmekle mümkün olduğunu zannedenler, çocuklarını, mideleri şişinceye kadar yedirip içirdiler. Doyurmanın, çeşit çeşit oyuncaklar ve her istediğini yapmak olduğunu sananlar da sevdiklerinin önüne ne diledilerse koyarak, iyilik ettiklerini düşündüler. Sonuç: Her an cinnet geçirmeye yatkın, sabırsız bir toplum.

"SADECE ÇİZGİ FİLM SEYREDİYOR"

“Sadece çizgi film seyrediyor” diyerek, çocuğunu televizyon başına terk eden annelerin, paket reklam aralarında ne gibi tedbirler aldıklarını ve çocuklarıyla beraber kaç kere çizgi film seyrettiklerini soruyorum. Zira batının, çoğu bataklık misâli kültürünün evlerimizi kuşatması, çizgi filmlerle başlamıştır ve yine çizgi filmlerle devam etmektedir.

Hacıyla hocayla dalga geçen, dindarları ahlâksız, terörist ya da üç kağıtçı insanlar olarak lanse eden, insanların zaaflarından faydalanıp kadınları sürekli bir meta gibi kullanarak piyasada yer edinen ve zaten, yıllar öncesinden de içler acısı olan görsel medyanın, şimdilerde iyice raydan çıktığı biline biline yine de çocuklara ve yetişkinlere berbat bir “Eğitimci!” olmaya devam edişini kederle seyrediyorum.

Müzik kanallarını, çocuğuma başka türlü yemek yediremiyorum bahanesiyle gün boyu açık tutan anneler, prensipsiz yaşamayı ve kolayına kaçmayı seçenler, ahlâkın, edebin, utanma duygusunun böylesine yıpranmasında, beraberce oturup seyrettikleri nice yanlış filmin etkili olduğunu fark edemeyen aileler… Her akşam, hayır şu kanal, olmaz bu kanal diyerek, kumanda savaşı yapmaktan bıkan, bunun yerine artık kumanda kavgası bile yapamayacak kadar birbirinden kopmuş, herkesin, elinde birer telefonla ayrı hayatlar yaşadığı insanlardan müteşekkil evler... Haber seyrede seyrede bozulan psikolojiler ve o bozuk psikolojiler rahatlasın diye açılan eğlence kanallarında, sanatçı sıfatıyla boy gösteren vücut teşhircisi, bozuk inançlı kadınlar ve erkekler…

BİLMİYOR MUYUZ?

İnsan bünyesi, kötülüğe de, iyiliğe de tiryaki olur. Neye tiryaki olduğumuzu fark ede ede, bu tiryakiliğin çocuklarımıza da bulaştığını böylesine açık göre göre, yine de neden içiyoruz? Kontrolü elimizde olmayan bir güç, ancak tehlikedir, bilmiyor muyuz?

Televizyon karşısında uyuyakalan, bilgisayar başında sabahlayan ebeveynler, gözlerinin içine baka baka, halı üstünde sızan çocuğunun vebâlini, biraz ilgi ve sevgiyle omzundan atmaya karar verse… İlgisizliklerini telâfî için aldıkları pahalı ve tehlikeli teknolojik hediyeler sebebiyle, vakitli vakitsiz, nice uyarıcıya mâruz kalan çocuklarının, çok erken yaşlarda nasıl büyük ahlâkî ve cinsel dejenerasyon yaşamakta olduklarını artık görse… Artık her çözümü paraya bağlamış kafalar, bir problem olunca, “Nankör! Yediği önünde, yemediği arkasında, bütün gün canımız çıkıyor çalışmaktan!” diyerek, nefsine avukat kesilmese, ne iyi olur.

Hayatını televizyon kültürüyle şekillendirmeye kalkan, anlamsız bir alma, yeme ve gösterme çılgınlığı içinde savrulan anneler, içinde oldukları girdabın farkına varsa… Artık herkes düşünmeye başlasa ve kendisine ezberlettirilen saçma sapan hayatları değil, inandığı değerleri yaşama gayreti içinde olsa…

ÇOCUKLAR ARTIK...

Çocuklar artık, zararı faydasına her zaman baskın gelmiş olan televizyon, bilgisayar ve akıllı telefonlar karşısında kontrolünü kaybeden anne ve babalar yerine, kontrollü, kuvvetli, irâdeli ve mutlu ebeveynler görse de onların hâllerini kaydetse… Artık görsek, sızlanıp durduğumuz çocuklarımızın aslında nasıl da bizi taklit etmekte olduklarını…

Artık birlikte namaz kılan, birlikte akrabâ ziyâreti yapan, beraberce pikniğe giden, sofra kuran, şükreden, sohbet eden insanlar olsak… Artık, sanki bütün dünyanın sorunlarını biz çözüyormuşuz gibi yalandan “Çok yoğunum!” demeleri bıraksak da en yakınımızda, ilgimize ve sevgimize muhtaç hâlde bekleşip duranları gerçekten programımıza alsak? Artık, öpsek de geçse bütün sızılar, ne güzel olur.

Kaynak: Neslihan Nur Türk, Altınoluk Dergisi, Sayı: 378, Ağustos 2017

İslam ve İhsan

PAYLAŞ:                

YORUMLAR

İlk yorumu yapan siz olun!

Yorum Ekle

İslam ve İhsan

İslam, Hz. Adem’den Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen tüm dinlerin ortak adıdır. Bu gerçeği ifâde için Kur’ân-ı Kerîm’de: “Allâh katında dîn İslâm’dır …” (Âl-i İmrân, 19) buyurulmaktadır. Bu hakîkat, bir başka âyet-i kerîmede şöyle buyurulur: “Kim İslâm’dan başka bir dîn ararsa bilsin ki, ondan (böyle bir dîn) aslâ kabul edilmeyecek ve o âhırette de zarar edenlerden olacaktır.” (Âl-i İmrân, 85)

...

Peygamber Efendimiz (s.a.v) Cibril hadisinde “İslam Nedir?” sorusuna “–İslâm, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Rasûlü olduğuna şehâdet etmen, namazı dosdoğru kılman, zekâtı vermen, Ramazan orucunu tutman, yoluna güç yetirip imkân bulduğun zaman Kâ’be’yi ziyâret (hac) etmendir” buyurdular.

“İman Nedir?” sorusuna “–Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, âhiret gününe inanmandır. Yine kadere, hayrına ve şerrine îmân etmendir” buyurdular.

İhsan Nedir? Rasûlullah Efendimiz (s.a.v): “–İhsân, Allah’a, onu görüyormuşsun gibi kulluk etmendir. Sen onu görmüyorsan da O seni mutlaka görüyor” buyurdular. (Müslim, Îmân 1, 5. Buhârî, Îmân 37; Tirmizi Îmân 4; Ebû Dâvûd, Sünnet 16)

Kuran-ı Kerim, Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen ilahi kitapların sonuncusudur. İlahi emirleri barındıran Kuran ve beraberinde Efendimizin (s.a.v) sünneti tüm Müslümanlar için yol gösterici rehberdir.

Tüm insanlığa rahmet olarak gönderilen örnek şahsiyet Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v) 23 senelik nebevi hayatında bizlere Kuran ve Sünneti miras olarak bırakmıştır. Nitekim hadis-i şerifte buyrulur: “Size iki şey bırakıyorum, onlara sımsıkı sarıldığınız sürece yolunuzu asla şaşırmazsınız. Bunlar; Allah’ın kitabı ve Peygamberinin sünnetidir.” (Muvatta’, Kader, 3.)

Tasavvuf; Cenâb-ı Hakkʼı kalben tanıyabilme sanatıdır. Tasavvuf; “îmân”ı “ihsân” gibi muhteşem ve muazzam bir ufka taşımanın diğer adıdır. Tasavvuf’i yola girmekten gaye istikamet üzere yaşayabilmektir. İstikâmet ise, Kitap ve Sünnet’e sımsıkı sarılmak, ilâhî ve nebevî tâlimatları kalbî derinlikle idrâk edip onları hayatın her safhasında vecd içinde yaşayabilmektir.

Dua, Allah Teâlâ ile irtibatta bulunmak; O’na gönülden yönelmek, meramını vâsıta kullanmadan arz etmek demektir. Hadisi şerifte "Bir şey istediğin vakit Allah'tan iste! Yardım dilediğin vakit Allah'tan dile!" buyrulmuştur. (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/307)

Zikir, bütün tasavvufi terbiye yollarında nebevi bir üsul ve emanet olarak devam edegelmiştir. “…Bilesiniz ki kalpler ancak Allâh’ı zikretmekle huzur bulur.” (er-Ra‘d, 28) Zikir, açık veya gizli şekillerde, belirli adetlerde, farklı tertiplerde yapılan önemli bir esastır. Zikir, hatırlamaktır. Allah'ı hatırlamak farklı şekillerde olabilir. Kur'an okumak, dua etmek, istiğfar etmek, tefekkür etmek, "elhamdülillah" demek, şükretmek zikirdir.

İlim ve hâl kelimelerinden oluşmuş bir isim tamlaması olan ilmihal (ilm-i hâl) sözlükte "durum bilgisi" demektir. Bütün müslümanların dinî bilgi ve uygulama bakımından ihtiyaç duyduğu, bir bakıma müslüman olmanın ve müslümanlığın icaplarını yerine getirmenin ön şartı durumundaki fıkhi temel bilgiler ilmihal diye anılmıştır.

İslam ve İhsan web sitesinde İslam, İman, İbadet, Kuranımız, Peygamberimiz, Tasavvuf, Dualar ve Zikirler, İlmihal, Fıkıh, Hadis ve vb. konularda  güvenilir kaynaklardan bilgiye ulaşabilirsiniz.